God, wat gebeurt hier allemaal?

‘God, wat gebeurt hier allemaal?’

Charles en Sue Whitehead zijn een begrip binnen de Katholieke Charismatische Vernieuwing. Op Celebrate spreken we het Britse echtpaar over het ontstaan van de vakantieconferentie, de humor van paus Johannes Paulus II en bovenal over hoe de Heilige Geest hun leven veranderde.

 Sanne Gerrits –

Met toestemming overgenomen uit Katholiek Nieuwsblad 11 mei 2018

kn-11-5-18

Uit de drukte van het dagelijks leven,

gekomen via een overvolle snelweg,
overvalt het gevoel van ontspanning en
vakantie je, wanneer je over de drempel
van vakantiefestival Celebrate in Voorthuizen
stapt. Tussen de spelende kinderen,
muziek en vakantiehuisjes ontmoeten
we één van de hoofdsprekers,
Charles Whitehead, en zijn vrouw Sue.
Deze 76-jarige Brit heeft een lange staat
van dienst binnen de internationale Katholieke
Charismatische Vernieuwing.
Hij was elf jaar hoofd van de wereldwijde
KCV in het Vaticaan en stond aan de
wieg van het inmiddels internationaal
verspreide Celebrate-festival.
Een beetje verbouwereerd
Charles en Sue Whitehead blijken toegankelijke,
vriendelijke grootouders, 

ver van eigenwaan of hoge dunk. “De
Heer heeft het allemaal gedaan, wij zijn
alleen door de deuren gelopen die Hij
heeft geopend”, zeggen zij over hun jarenlange
werk.
Onder het genot van een kopje thee vertellen
zij hoe hun leven in de Heer begon.
Sue: “Ik was anglicaanse, maar
voor mij als wiskundige was het geloof
iets totaal onnodigs. Toen Charles een
keer op zakenreis was, begon ik in de
Bijbel te lezen en vroeg ik God: ‘Als ik
het verkeerd heb, en U bestaat toch, wilt
U mij dan iets laten weten?’ Op hetzelfde
moment ontwaarde ik het gevoel van
een kleine vlam in mij, die mij helemaal
in brand zette. Vanaf die dag was mijn
leven totaal veranderd.”
Charles: “Toen ik terugkwam van de
reis, wist ik niet wat ik moest. Zelf was
ik katholiek opgevoed en onderwezen
bij de jezuïeten. Ik wist alles over mijn

geloof, maar wat ik daar in het dagelijks

leven aan had, wist ik niet. En nu had ik,

de intellectuele katholiek, een anglicaanse

vrouw die vol enthousiasme haar geloof

beleefde. Een anglicaanse dominee

sprak mij na een dienst aan en zei: ‘Jij

weet niet hoeveel God van jou persoonlijk

houdt.’ ‘Je hebt gelijk’, zei ik. De dominee

vertelde me dat God mij dat ging

laten zien en sprak een persoonlijk gebed

over mij uit. Een beetje verbouwereerd

ging ik verder met mijn leven.

 

Wat gebeurt hier?

Hij vervolgt: “Diezelfde week kwam ik

onderweg naar mijn werk een klein kapelletje

tegen en in een opwelling ging

ik er naar binnen. ‘Wat gebeurt hier allemaal?’,

vroeg ik God. ‘Ik heb een atheïstische

vrouw die nu helemaal in de

Heer is, ik heb een grappige anglicaanse

dominee, wat is er aan de hand?’ En

als antwoord overviel mij een gevoel

van Gods liefde voor mij. De dominee

zei me later: ‘God heeft fantastische

plannen met jou, nu je weet dat Hij van

je houdt.’

Twee jaar lang heb ik daarna de Bijbel

gelezen. Daarna ging ik naar een charismatische

conferentie, maar ik had

het er niet echt naar mijn zin. Een

priester vroeg me wat er was en wilde

voor me bidden. Daar had ik niet zo’n

zin in, want eerder die dag had ik

iemand over wie deze priester had gebeden,

achterover zien vallen, en dat
was ik zelf niet van plan te doen. ‘Heer
zegen Charles’, sprak de priester, en
daar lag ik op de grond. Een uur lang
heeft deze priester voor mij gebeden,
en hij zalfde mij met olie. Ik voelde mij
geroepen om de katholieke Kerk te
gaan dienen.” 

Paus Johannes Paulus II

Vrij snel daarna wordt hij uitgenodigd

om deel te nemen aan het Nationale Service

Comité van de Katholieke Charismatische

Vernieuwing in Engeland.

“Binnen tien jaar werd ik eerst Europees

vertegenwoordiger en vervolgens hoofd

van de Internationale KCV, met een kantoor

in het Vaticaan.”

Zonder dat ooit geambieerd te hebben

trouwens: “Ik werd verkozen tijdens de

tweede bijeenkomst van de Internationale

Raad die ik bijwoonde. De Heer

was met me. Hij opende deuren, die ik

door ben gegaan.”

In zijn Romeinse periode ontmoette

Charles onder anderen kardinaal Joseph

Ratzinger, en een aantal keren per jaar

paus Johannes Paulus II. “Een heel charmante

man, vrij, open en met een goed

gevoel voor humor. De paus vroeg me

naar de charismatische vernieuwing en

voelde zich ook een beetje charismatisch.

Hij vertelde me dat hij sinds zijn

veertiende iedere dag tot de Heilige

Geest bad. Zijn vader had hem dat geleerd

omdat hij wat moeilijkheden had

met wiskunde op school. ‘Natuurlijk

heb ik nu grotere zorgen om over te bidden!’,

grapte de paus. Hij vertelde ook

blij te zijn om mij te ontmoeten, omdat

ik hem Jezus bracht. ‘Wat brengen anderen

u dan?’, vroeg ik. ‘Vooral problemen’,

antwoordde hij.”

 

Stroom van genade

Na een lange periode in het Vaticaan

blijven Charles en Sue Whitehead actief

binnen de KCV. Charles spreekt in meer

dan 65 landen, altijd over de werking

van de Heilige Geest. Sue benadrukt:

“Als charismatische vernieuwing zijn

we geen organisatie of beweging. We

zijn een ‘stroom van genade’, zoals paus

Franciscus het noemt. Een beweging

heeft een menselijke grondlegger. Dat

hebben wij niet. Wij willen dienaren van

deze stroom van genade zijn. Zonder

politieke doelstellingen. Zelfs als je gedoopt

bent in de Heilige Geest, kan dat

er nog wel eens insluipen - we zijn allemaal

mensen - dat je iets gaat doen voor

de Heer, daar heel erg goed in wordt en

dan denkt dat je de Heer er niet meer bij

nodig hebt.” De Heer werkt dan niet

langer in je door.

 

Eén brief uit Devon

Charles: “In 1992 zei de Heer ons een familiefestival

te organiseren. We baden

ervoor en mensen kwamen steeds vaker

naar ons toe met hetzelfde idee. Ik

schreef alle 220 geschikte vakantieoorden

in heel het Verenigd Koninkrijk aan,

maar niet één antwoordde positief. Het

moest net na Pasen plaatsvinden, maar

er was niets beschikbaar.

We raakten een beetje ontmoedigd, tot

er één brief uit Devon aankwam. Daarin

stond: ‘Beste Charles, de Heer vraagt

me nu al twee jaar om mijn kampeerterrein

beschikbaar te stellen voor een familiefestival

net na Pasen.’ Het was perfect,

en in 1994 vond de eerste

Celebrate-conferentie plaats.”

Er kwamen negenhonderd mensen, en

in de jaren erop zelfs vijftienhonderd,

van wie de helft jonger dan 25. Sinds er

enkele Nederlanders kwamen kijken,

kent ook ons land een jaarlijks Celebrate-

festival, net als Oostenrijk en Canada.

“Toen we begonnen hadden we

geen idee waar het heen zou gaan”, zeggen

de Whiteheads. “En kijk nu.”

Als charismatici is hun wens enkel dat

alle gelovigen een levend geloof ontwikkelen,

zoals bij hen zelf is gebeurd.

“Ik zou ook alle gelovigen willen aanraden,

speciaal nu Pinksteren er aan

komt, in de parochies de noveen tot de

Heilige Geest te bidden. Thuis kunnen

mensen om een persoonlijke komst van

de Heilige Geest in hun leven bidden.

Voor ons was dit de verandering van

ons leven.” +

Bron: kn19 + 11 mei 2018 + p12-13

 

kn-11mei2018-CelebrateCelebrate 2018: ‘Ook dit jaar zie

ik de Geest doorbreken’

Het is de veertiende keer dat de

Nederlandse vakantieconferentie

Celebrate plaatsvindt, dit

jaar voor het eerst op de christelijke

camping Het beloofde

land, bij het Gelderse dorp

Voorthuizen. Yvonne Carroll bevalt

het prima. “Deze camping

is familiegericht en er heerst een

goede sfeer. Je merkt meteen dat

het een christelijke camping is.”

Het leuke aan Celebrate vindt

ze dat je er mensen ziet veranderen.

“Ook dit jaar zie ik de

Geest doorbreken.” Het is voor

Carroll zo ongeveer de tiende

keer op Celebrate. Ze ziet er

veel oude bekenden maar dit

jaar toch ook opvallend veel

nieuwe gezichten.

Ook Ludwina van der Mijden en

Sowyen Martina hebben het erg

naar hun zin. Ze kennen elkaar

vanuit de Antilliaanse gemeenschap

en kletsen bij in restaurant

De huiskamer. Voor Van der Meijden

was dit de eerste keer kamperen,

maar dat blijkt tot nu toe

helemaal niet verkeerd, vertelt

ze. Martina is erg dankbaar gedeeltelijk

aanwezig te kunnen

zijn, ook al heeft ze last van haar

gezondheid. Via de beschikbare

livestream op Facebook heeft ze

toch een aantal conferenties kunnen

volgen. Vooral de toespraak

van Charles Whitehead vond ze

erg inspirerend. “Hij gaf concrete

handvatten om mijn geloof te

verdiepen, die toch heel simpel

waren.” (SG)

Sanne Gerrits – Met toestemming overgenomen uit Katholiek Nieuwsblad 11 mei 2018