Het werk van Talitakumi*, haar dienst van genezing en bevrijding, bestaat dit jaar 40 jaar.
Zelf ben ik al 35 jaar tot mijn grote vreugde verbonden met Talitakumi, eerst als deelnemer, later als teamlid. Mijn jaartjes beginnen te tellen, maar ik blijf nog steeds actief, al is het in wat mindere mate. Zo vergaat het meerderen van het team. Als iemand echt stopt, blijft de verbondenheid. Teamlid zijn van Talitakumi is een roeping. De Heer roept je! Ieder op een eigen manier. Ieder zet zich in met de gaven die hij of zij gekregen heeft. De gave van dienstbaarheid is misschien wel de belangrijkste, nog belangrijker dan de gave van kennis, wijsheid, genezing en onderscheiding. Alles is terug te voeren tot dienstbaarheid, tot liefde voor de medemens. En Jezus is daarbij het middelpunt!
Hoge drempel over
Toen ik voor het eerst in augustus 1984 naar een Talitakumi-weekend in Vogelenzang ging, moest ik over een heel hoge drempel. Dat had te maken met mijn voorgeschiedenis en de gedachte: ‘Wat staat me nou weer te wachten?’ Ik was in eerste instantie blij dat er roet in het eten gegooid werd, doordat ik een lange schooldag had en pas laat in de avond vanuit Groningen in Vogelenzang kon zijn. Een goede reden om toch maar niet te gaan. Maar ja, toen kwam ik op school en zag op het prikbord, dat het hele lesrooster was omgegooid en ik al om één uur vrij was. Een teken om te gaan? Daar stond ik toen niet zo bij stil.
Trein terug nemen
Ik ging. In de trein voelde ik steeds meer weerstand. Moest ik dit weekend mijn ziel blootleggen? Had ik daar wel trek in? Zal ik teruggaan? In Amersfoort moest ik toch overstappen en zou best met de eerstkomende trein terug kunnen gaan. Ik pakte mijn tas op, zag aan de andere kant van het perron de trein naar Amsterdam aankomen, gaf mezelf een duwtje in de rug en voor ik er erg in had zat ik in de trein richting het westen: flinke jongen! Nu kun je niet meer terug, maar toch...
Ets van Rembrandt
Vroeger hingen er in de treincoupés altijd schilderijtjes van bekende kunstenaars, ook in deze. Het was heel moderne kunst met felle kleuren. Ik had ze allemaal al bekeken, behalve die achter mij. Ik draaide me om en dacht: ‘Dit kan niet in deze coupé met al die moderne kunst.’ Er hing namelijk een ets van Rembrandt: ‘De predikende Christus’, ook wel de Honderdguldenprent genoemd, een zwart- witprent tussen al die kleurige schilderijen. Er kwam een rust over me. Nu wist ik dat ik dit weekend in Vogelenzang moest zijn.
Onvergetelijk
Het werd een geweldig weekend, onvergetelijk. Aan het einde kreeg ik deze bijbeltekst mee: Ik beschouw alles als verlies, want mijn Heer Christus Jezus kennen, gaat alles te boven (Filippenzen 3,8). Daar kon ik het mee doen. Ik begreep het op dat moment helemaal niet, maar begon steeds meer de diepe betekenis ervan te ontdekken, vooral door de context waarin het staat.
Had ik maar…
Durft u over de drempel te stappen? Mannen hebben er meer moeite mee dan vrouwen, hebben we ervaren. Toch zijn er steeds weer mannen die aan het eind van een weekend zeggen: ‘Dit had ik niet willen missen. Had ik dit maar veel eerder gedaan.’
Talitakumi: mens sta op!
Leo Omlo
*De naam Talitakumi komt uit Marcus 5,41, waar Jezus in het Aramees zegt: Talita koem, wat betekent Meisje ik zeg je sta op.
Uit Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2019-3