Wat betekende de komst van Celebrate naar Voorthuizen voor de parochie in die regio? We vragen het aan kapelaan Karel Donders, die namens het pastorale team van de parochie contact onderhoudt met de organisatie van Celebrate.
Priester Karel Donders woont in Barneveld, vlakbij Voorthuizen. Het pastorale team waar hij deel van uitmaakt is verantwoordelijk voor twee grote fusieparochies die samen het gebied van Harderwijk tot en met Zeist beslaan: de Sint-Lucasparochie en de Sint-Maartenparochie.
U hebt zelf een paar onderdelen van het Celebrate-programma meegemaakt. Wat is u daarvan bijgebleven? Wat voor reacties heeft u gehoord van mensen uit de regio?
Wat mij is bijgebleven, dat zijn de blijde gezichten, de mooie muziek en de fijne gesprekken met mensen. Wat mij vooral trof waren de verschillende generaties mensen die aanwezig waren. Bij een festival denk ik allereerst aan een groep jonge mensen die een paar dagen losgaan om het drukke leven even te vergeten. In Voorthuizen waren echter alle generaties aanwezig en was er voor iedereen plaats.
Van een aantal parochianen heb ik gehoord dat ze de openingsviering op zondagmorgen in de sporthal erg mooi en indrukwekkend vonden. Een jonge moeder vertelde mij dat haar dochters tijdens de Mis naar het kinderprogramma gingen en dat ze geraakt was door de mensen die zo lief met de kinderen omgingen. Dat is toch prachtig, dat mensen dat zo ervaren!
Wat heeft jullie parochie verder gemerkt van Celebrate 2018?
Op donderdag zijn de tieners en jongeren van het Celebrate-programma Crossover naar Barneveld gegaan. Daar hebben ze getuigd van hun geloof door met mensen in gesprek te gaan, hen uit te nodigen een kaarsje aan te steken in de kerk en door muziek te maken.
Er staan in Barneveld regelmatig groepen mensen te evangeliseren, dus men is daar wel wat gewend. Wat mensen mij vertelden, was dat ze totaal niet opdringerig waren, maar echt geïnteresseerd in verhalen die mensen hun vertelden. Ze kwamen het mij vertellen op het kerkplein waar ik een tijdje heb gestaan.
Overigens werd ik zelf op de markt ook door hen aangesproken. Een jongen sprak mij aan en zei: ‘Mag ik u iets geven?’ Vervolgens gaf hij mij een geel memo-papier waarop met de pen geschreven stond: ‘Meneer, vergeet niet dat God van u houdt.’ Zo’n persoonlijk briefje komt heel anders over dan een gedrukte tekst die met duizenden uit een machine zijn gerold. Dit nodigt uit om te reageren en in gesprek te gaan.
Op de donderdagavond was u er samen met een protestantse voorganger. Zijn er meer protestantse medegelovigen geweest op Celebrate uit jullie omgeving?
Ik weet zo niet wie er allemaal zijn geweest. Wel hebben velen van jullie gehoord, het heeft breeduit in de lokale kranten gestaan. Ik weet van een aantal protestantse mensen dat ze op een avond zijn geweest waarop ook gebiecht kon worden en mensen om gebed en handoplegging konden vragen. Zij waren erg onder de indruk, maar hadden ook veel vragen. Ze vroegen zich af waar ze nu eigenlijk getuige van zijn geweest.
Op donderdagavond ben ik inderdaad met een protestantse voorganger naar de aanbidding geweest. Het was allemaal heel toevallig. Ik kwam de goede man tegen op de fiets en ik vertelde dat ik op weg was naar het avondprogramma in Sporthal de Voorde, toen hij zonder aarzelen vroeg of hij mee mocht fietsten. Zo kwamen wij midden in de lofprijzing terecht. De klanken van de muziek hoorde je trouwens al van verre.
Twee dagen later stond in het Nederlands Dagblad een interview met deze voorganger waarin hij opmerkte: ‘Tijdens het bezoek aan het rooms-katholieke Celebratefestival was ik onder de indruk van het aantal jongeren dat daar te biecht ging. Ik mocht daar zelf ook aansluiten en ervaarde wederom wat het is om te belijden en vergeving te ontvangen. In Barneveld hebben we goede contacten met de priester Karel Donders. Het mooie van die relatie is dat het bijna vanzelfsprekend is om elkaar te vragen: hoe is het?’
Hoe bent u zelf tot een persoonlijke relatie met Jezus gekomen en wat zou u voor uzelf nog verlangen van de Heilige Geest?
Het enige verlangen dat ik heb is dat ik altijd verbonden zal blijven aan wat Jezus Christus van ons vraagt, dat ik mijn geloof niet zal verliezen. Het is een genade te mogen geloven. Zelf heb ik het geloof al van mijn ouders meegekregen. Ik ben daar heel dankbaar voor. Jezus is mijn grootste vriend, die altijd trouw blijft en die mij nooit in de maling neemt.
Ikzelf ben steeds meer gaan houden van het kruis. Ik spreek daar graag over bij een begrafenis, als ik een gedachteniskruisje aan de nabestaanden overhandig. In het kruis ligt onze grootste angst, wat er allemaal nog voor ons ligt aan aftakeling, verdriet, verlies, pijn en sterven. Maar door te kijken naar het kruis weet ik: God kent dat alles, Jezus kent dat alles. Ik hoef niet bang te zijn.
Hoe kan Celebrate nog meer tot zegen zijn van de parochianen in de wijde omgeving van Voorthuizen? Wat hoopt u voor Celebrate 2019?
Celebrate heeft heel veel mensen in onze parochie blij verrast door de vreugde van het katholieke geloof. Mensen waren daar diep van onder de indruk.
Het heeft zelfs een aantal mensen aangezet om meer over het geloof te durven gaan spreken. Mede door Celebrate zijn er in september in Barneveld twee Alpha-cursussen begonnen. Ik hoop dat we vooral jonge gezinnen kunnen laten kennismaken met de KCV. Want zij voelen zich vaak in onze kerken niet thuis tussen het oudere publiek. Er is voor jonge mensen weinig aanbod dat hen aanspreekt en het zijn ook nog vaak maar kleine groepjes. Celebrate is jong, sprankelend en overweldigend. Celebrate is een ander gezicht van de Kerk, een gezicht dat velen niet kennen, het is een nieuw Pinkstergevoel.
Uit Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2018-5