Marlies van der Lelij in Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2008-1
De voorbereiding
Al langere tijd had ik een soort aandrang om in onze woonplaats biddend de komst van de H. Geest voor te bereiden. Een aantal jaren was er al een oecumenische Pinksterketen langs verschillende kerken geweest. Deze keten was zeven avonden achter elkaar. In 2006 was dat gestopt, want er was maar geringe belangstelling voor.
Onze gebedsgroep steunde mij in mijn idee dat we toch iets moeten doen ter voorbereiding van Pinksteren. Ik ben toen naar onze diaken gegaan. Deze merkte waarschijnlijk dat ik er wel erg vol van was en gaf me de vrijheid om via de Raad van Kerken dit idee aan te kaarten. Nu ken ik iemand persoonlijk die al lange tijd vanuit onze parochie daarin meedraait, dus deze man heb ik mijn idee in het kort uitgelegd. Hij was wat gereserveerd, vooral omdat ik het verlangen had om het element van vrije gebeden en gedachtes erin te brengen. 'Zet het maar eens op papier', zei hij. Goed, in grote lijnen heb ik het zo goed mogelijk verwoord waarom volgens mij het bidden om de komst van de H. Geest zo belangrijk is. Voor ons persoonlijk geloof, maar ook voor de Kerk en de wereld.
JOUW VIERING!
We hebben een concept voor drie vieringen gemaakt. Liefst op drie verschillende kerkplekken en in oecumenisch verband. Ik moet wel zeggen dat ik vrij scherp in mijn gedachten had hoe de opzet zou moeten zijn, waarop hij een keer uitriep: 'Maar dan is het helemaal jouw viering!' In dit hele proces had ik inderdaad de grote lijnen in mijn gedachten, maar al pratende heeft hij ook belangrijke elementen toegevoegd. We hebben dit plan naar de besturen van de kerken toegestuurd met de vraag of ze erachter staan, een kerkplek toewijzen en of iemand van die kerk wil meewerken aan de uitvoering. Als de reacties hierop negatief zouden zijn, zouden we de drie vieringen in onze eigen kerk houden.
SCHARNIERLIED
In grote lijnen ziet de gebedsbijeenkomst er zo uit:
We komen bijeen in een kerkzaal, beginnen met koffie en thee. Maken daarna een kring rondom de Pinkstericoon. Het wordt een drieluik, d.w.z. de vieringen horen bij elkaar en worden door een scharnierlied bij elkaar gebracht: het slotlied van de ene viering is het beginlied van de volgende viering. We zingen eenvoudige liederen, waarbij we ruimte laten voor stiltes en de mogelijkheid om biddend te reageren. Ook op de lezingen mogen mensen reageren.
De thema's zijn:
- Belofte n.a.v. Handelingen 1,3-9;
- Geest n.a.v. Johannes 14,25-31;
- Gods Koninkrijk n.a.v. Galaten 5,18-26.
Hoe het in de praktijk ging
Hoe is het bidden om een nieuw Pinksteren nu gelopen? Voor mij was het een daad van geloof. Het werd aan de Raad van Kerken gepresenteerd als een proef en na afloop zouden we bekijken of het een ander jaar een vervolg zal hebben.
KLEINE HOBBELS
Vooraf waren er wat kleine hobbels te nemen. Kopij die niet goed geplaatst werd, een zaaltje dat niet beschikbaar bleek terwijl het in de publicaties al genoemd was; iemand die zich gepasseerd voelde omdat die niet als eerste benaderd was, een stencilmachine die kapot was en pas op het laatste nippertje het weer deed, miscommunicatie. Ach, het hoort erbij.
WONDERTJES
Wat kleine wondertjes waren. Alle drie de kerkplekken reageerden positief op de uitnodiging. Bijzonder, omdat twee daarvan in het verleden zeer terughoudend waren. De derde plek was in de protestantse kerk, waardoor het oecumenische avonden werden. We hadden voor op het boekje een afbeelding van een pinkstericoon. Toen we de icoon die we voor de vieringen zouden gebruiken uit de verpakking haalden bleek het 'toevallig' dezelfde afbeelding.
Onze diaken heeft er alles aan gedaan om de publicaties goed te laten verlopen. In het weekend voorafgaand aan de gebedsavonden is het, op zijn initiatief, als mededeling vanaf de kansel genoemd. Ik voelde me echt gesteund.
Nu het verloop van de avonden.
De eerste avond kwamen er tien mensen. Na de koffie / thee gingen we in een halve cirkel rondom de pinkstericoon zitten. Ik had per thema vier voorbedes gemaakt, elk op een los strookje. Vooraf heb ik aan vier mensen gevraagd of ze die tijdens de viering wilden voorbidden. Er was ook ruimte om biddend op een lezing of lied te reageren.
OECUMENISCH ONZEVADER
Ze baden en zongen goed mee, spontaan bidden heb ik alleen zelf gedaan. Toch voelde je dat het verstaan werd. Na afloop waren ze dankbaar en overlegden of ze de andere twee keren er ook bij konden zijn. Iemand zei dat we het oecumenisch Onzevader ook hand in hand konden bidden, dat hebben we daarna ook gedaan.
De tweede avond was in de protestantse kerk. We waren met achttien mensen, aansluitend was er een vergadering waar sommigen naartoe gingen. De derde en laatste avond waren we met twaalf personen.
Tijdens de vieringen ervoer ik twee dingen. Ik moest een voorbeeld stellen in gelovig en vertrouwvol bidden. En ik moest duidelijk maken hoe belangrijk die H. Geest is voor iedere christen om te kunnen werken aan Gods Koninkrijk.
OPGENOMEN IN HET JAARPROGRAMMA
De deelnemers vonden de proef geslaagd en wilden dat we dit voort zouden zetten. Sommige mensen die lid zijn van de protestantse gebedsgroep vroegen of ze volgend jaar mochten meewerken aan het vervolg. Deze reeks wordt dan ook opgenomen in het jaarprogramma van de Raad van Kerken.
Als u geïnteresseerd bent in de tekst van het boekje dat in de vieringen gebruikt werd, neem dan contact op met Marlies via Contact.
a4045