16 juni 1925 - 19 augustus 2020
'Vanaf mijn 65e ben ik een persoonlijke relatie met Hem aangegaan,' staat op het gedachtenisprentje dat op verzoek van Maria Rombouts na haar uitvaartdienst in 2020 werd uitgedeeld aan de aanwezigen in Huissen. Hoe die relatie met God op wonderlijke wijze begon en hoe verzoening en genezing daarbij een plek kregen, daarvan getuigde ze in een grote bijeenkomst in 1996 (hier te lezen).
Zij was van 2003 tot 2016 lid van de redactie van Bouwen aan de Nieuwe Aarde. Jarenlang was haar huiskamer de plek waar de redactievergaderingen ook plaatsvonden, evenals de Bijbelkring van de parochie en de regionale gebedsgroep. Tot een paar weken voor haar overlijden op 95-jarige leeftijd.
Ze bleef tot het einde van haar leven betrokken bij de Katholieke Charismatische Vernieuwing en actief in regio Arnhem. Voor de goepen in die regio verzorgde ze ook een keer een overdenking over blije mensen, biddende mensen, Bijbelse mensen en bij elkaar horende mensen, De vier B's van charismatische vernieuwing.
Ze bekeek de kopij door de ogen van de (oudere) lezers. Van haarzelf verschenen een veertigtal artikelen in Bouwen aan de Nieuwe Aarde. Haar eerste artikel was in 1996: Jezus, bron van nieuw leven. Een artikel in 2004 was Bid- en werkcongres HOOP21 te Dalfsen, haar laatste artikeltje droeg als titel: Tijd.
Dat laatste artikeltje eindigde zo:
"Van tijdelijk naar eeuwig En aan het eind van ons leven verwisselen wij het tijdelijke met het eeuwige. Met een eeuwigheid van vreugde, vrede, geen pijn en verdriet meer, waar de tijd geen invloed meer heeft omdat het zien van Hem, die geen begin en einde heeft, zo iets geweldigs is dat de tijd vliegt en duizend jaren ons als één dag schijnen te zijn.
Feest Ik hoop dat wij elkaar daar allemaal ontmoeten. Wat een feest hebben we dan in het vooruitzicht. Ik wens u een goede, vruchtbare, liefdevolle invulling van uw tijd toe."