Het charisma van profetie
Hoe functioneert het charisma van profetie in katholieke charismatische gebedsgroepen? Hier een ervaring van Frank van Breukelen.
Tijdens onze bijeenkomst gisteravond zongen we al vroeg een van mijn absolute favorieten. De eerste twee regels grepen me.
'Geest van God, adem van leven, Geest van God, adem van vuur' (lied 425 in Zing een nieuw lied). Meestal heeft het een betekenis als een tekst me zo aanspreekt. Wat of hoe, dat merk ik dan later wel.
We baden en spraken over Pasen en over hoe jammer het was dat zo weinigen nog kennis hebben van het wonder van Pasen of Pasen zelf ervaren. Over hoe het vuur van het geloof in hen gedoofd is.
Ik zag
Voor mijn ogen zag ik donker gekleurde mensen die zich bewogen in een jungle waarin planten groeiden die in Nieuw-Guinea thuishoorden (ik ben bioloog en mijn oom is bisschop geweest in dat gebied). Ik zag hen vuur maken. In de jungle is alles klam en nat en vuur maken is zeer tijdrovend. Vuur is daar kostbaar. Daarom halen ze 's ochtends uit het oude vuur een gloeiend kooltje, wikkelen dat zorgvuldig in wat afgedroogde bladeren en nemen dat met zich mee. Op de nieuwe kampplaats verzamelen ze een beetje droog materiaal, leggen daar het gloeiende kooltje op en blazen dan zachtjes. Zeer snel hebben ze zo een groot kampvuur.
Zachtjes blazen tegen een gloeiend kooltje om het vuur weer aan te wakkeren. Adem van leven, adem van vuur. Dat was dus de betekenis van die twee regels.
Verward
Maar het voelde niet af, niet klaar. Het leek te voor de hand liggend. Er was vast meer. Ik raak dan wat verward. Zoals wel vaker pakte ik een pen en gedachteloos begon ik wat te krabbelen of te schrijven, niet wetend wat eruit voortvloeit. Hieronder het resultaat.
Verrijzenis
Als je vraagt: 'Wat kan de Geest voor mij doen?' Kijk dan eens in je hart. Hoeveel onuitgesproken woorden van liefde en troost liggen daar te verstoffen? Hoeveel wrok over jou aangedaan onrecht heb je daar in je leven verzameld? Hoeveel onvergoten tranen? Hoeveel angst, die je niet aandurfde kijken? Hoeveel nooitgevoelde pijn, omdat je er bang voor was? Hoeveel nietverwerkte boosheid? Dat alles is brandstof voor de Geest. En alles wat ten prooi valt aan zijn verterend vuur, schept ruimte in jou voor de liefde van Jezus. Liefde die je wonden geneest en je littekens gladstrijkt.
Talita kumi! Sta op en leef in liefde, leef in het Licht!
Frank van Breukelen
#
Interview met Frank van Breukelen "Profetie en de uitleg ervan gescheiden houden"
Uit Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2016-6