Adriana Bronneberg
Hans Eschbach sprak tijdens de Nationale Open Dag van de Katholieke Charismatische Vernieuwing. Adriana Bronneberg doet in telegramstijl verslag van deze toespraak: 'Van christe-lijk naar Christus, van religie naar relatie, van theorie naar praktijk.'
Hans Eschbach, protestantse predikant en jaren actief geweest bij Youth for Christ in Nederland en Denemarken, vertelde op een humoristische manier dat we een geweldige nieuwe paus hebben. Bij de katholieke kerk moest hij denken aan 'de slapende reus'. Wat als die slapende reus wakker wordt! Dan gaat er wat gebeuren!
Koud of warm
Hij zei dat in de westerse wereld veel ongeloof heerst. In de tijd van de verlichting kwam de rede bovenaan te staan. De rede verving God. De rede werd God voor zeer velen. En dat christenen opnieuw bekeren een heidens (!) werk is. Ook refereerde hij aan Openbaring 3,15-16: Ik weet wat u doet, hoe u niet koud bent en niet warm. Was u maar koud of warm! Maar nu u lauw bent in plaats van warm of koud, zal ik u uitspuwen. Wat een krachtige woorden.
Wonderverhalen
Dat de toekomst moet zijn: van christe-lijk naar Christus. Dat het geen religie meer moet zijn, maar relatie. Relatie met Jezus. Dat we geen theoretisch geloof meer moeten hebben, maar een praktisch geloof. Dat de charismatische vernieuwing daar een belangrijke rol in speelt. Terug naar de eerste liefde: Jezus.
Heer, geef mij de vreugde van uw verlossing, sterk mij met uw grootmoedige geest. Dan zal ik verdwaalden uw weg kunnen wijzen, dan keren zondaars tot U terug. (Psalm 51,14-15)De Bijbel lezen en leven! Hij benoemde de wonderverhalen die in de Bijbel staan. Jezus genas allen.
Dat we grote dingen van God verwachten en dat we grote dingen voor God mogen ondernemen. Leiders met lef voor een kerk met toekomst! Ga maar in je bediening staan.
Vrijmoedigheid en bevestiging dankzij de genade. Hans zei: 'De enige bijbel die ongelovigen lezen is uw en mijn leven'.
Hij refereerde aan Handelingen 14,3. Toch bleven ze er geruime tijd en traden vrijmoedig op in vertrouwen op de Heer, die het woord van zijn genade bevestigde en tekenen en wonderen door hun handen liet gebeuren.
Eigen misère vergeten
Als ik doordenk over de woorden van Hans Eschbach, dan word ik helemaal enthousiast.
Pinksteren veroorzaakt een grote lofprijzing. Als je lofprijst geef je God de eer. En als we eer geven aan God, vergeten we onze eigen misère. Want Hij is zoveel groter dan al onze problemen samen. 'Lofprijzing is de sleutel, vooral als je het niet meer ziet zitten', zeg ik altijd. Dan moet je nét gaan lofprijzen. Tegen alle negatieve gevoelens van dat moment in. (Geloven heeft volgens mij niks met gevoel te maken, maar alles met de wil). Helpt altijd, is mijn ervaring. Het kwaad vlucht dan van je weg. Want Christus heeft REEDS overwonnen. Aan het kruis. En het kwaad heeft dus verloren. Al lang geleden. Het ultieme offer is dus al volbracht.
Beseffen wij christenen dat wel genoeg? Ik denk het niet. Want als we dat wel zouden doen, als we in die autoriteit van de heilige Geest zouden gaan wandelen, dan zouden wij ook tekenen en wonderen kunnen doen. We hebben per slot van rekening precies diezelfde heilige Geest in ons, voor de volle 100%. Toch?
Het is eigenlijk supereenvoudig… God heeft eigenlijk al alles gedaan: Hij heeft ons Jezus Christus zelf gegeven. Het ultieme offer is al gegeven. Maar wat doen we ermee? Geloven we echt dat we dragers van Jezus' overwinning zijn? Beseffen we dit echt? En ... leven we ernaar? Gaan we daadwerkelijk staan in die opstandingskracht? Dat de heilige Geest zijn gang kan gaan? In ons en door ons? Voor ons? Handelen we ernaar? Zo van: Heer ik geloof niet alleen in wonderen, ik reken op uw wonderen! Ik doe uw wonderen! Een écht Pinksteren.
Uit: Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2014-5