Interview met Frank van Breukelen
Wie is Frank van Breukelen, die bovenstaande ervaring aan ons stuurde? Hoe weet hij in hoeverre iets een ingeving van God is en geen eigen verzinsel? Hoe leerde hij omgaan met de gave van profetie?
Frank: 'Net als de meeste Brabantse jongeren moest ik vroeger naar de kerk, ben ik misdienaar geweest en heb ik op een gegeven moment het geloof de rug toegekeerd. Schepping? Ik wist in mijn jeugdige arrogantie wel beter. Darwin! Langzamerhand leerde ik vragen stellen waarop de wetenschap geen of zeer moeizame antwoorden had. Door een diepe persoonlijke crisis ben ik bij de Charismatische Vernieuwing terechtgekomen. Ik had een foto van een Nationale Open Dag gezien met mensen die met hun handen wuivend een lofzang deden en zichtbaar blij waren. Dat geloof trok me aan.
Na 23 jaar ben ik nog steeds trouw lid van de gebedsgroep waarin ik me, meer dan waar ook, thuisvoel. De natuur, als primaire schepping van de Heer, verwondert me nog steeds. Door mijn opleiding als bioloog, waarbij ik geleerd heb hoe magnifiek alles in elkaar grijpt, vervult de natuur me elke keer weer met een diepe eerbied. Als 61-jarige hoop ik die kinderlijke verwondering nooit te verliezen.
Die gebedsgroep, waar ik sinds 1993 lid van ben, heet Noah en komt elke woensdagavond samen in Berlicum, niet ver van 's-Hertogenbosch. Een paar maanden na de zevenwekenvorming tot leven in de Geest, die ik in 1993 in deze groep ontving, mocht ik de gave van profetie ontvangen. Het is een gave waarover ik me na al die jaren nog steeds verwonderen kan. Soms komt de profetie in een woord, soms in een beeld. De beelden die ik mag krijgen, hebben vaak met de natuur te maken. Om mij te bereiken, spreekt de Heer mijn taal en Hij weet dat ik bioloog ben. Geweldig toch.'
En weet je ook of en wanneer je die woorden of beelden aan de groep kenbaar moet maken? Ben je niet bang aanmatigend over te komen?
Met het uitspreken van profetieën heb ik enorm geworsteld. Natuurlijk is het "interessant" om op een avond je mond open te doen. Van die koude kermis ben ik vlug teruggekomen. Ik heb na die eerste fase altijd schroom gehad - en nog steeds - om een profetie uit te spreken. Ik moet echt het gevoel krijgen dat het gezegd móet worden. Soms voel ik dat. Vaak blijf ik stil, wachtend op een "seintje".
Orde
Hannie Olthof, die mee leiding gaf aan onze groep, zei altijd: 'De Geest is een Geest van orde. Als Hij de leiding heeft van de avond, is er orde en ontstaat er iets wat wij niet kunnen maken'. En dat is zo. Op een 'goede' avond grijpen liederen en gebeden naadloos in elkaar. Het ene gebed gaat verder, waar het vorige (of het vorige lied) eindigde. Er is dan een structuur, een vorm, vaag voelbaar. Vaak brengt de profetie de boodschap die in die vorm verborgen zit, onder woorden of in beelden. Dat weet ik nooit van tevoren, zelfs niet als ik de profetie al opgeschreven heb. Het is alsof hij pas tot leven komt bij het uitspreken ervan, op het moment van delen.
En soms is het mis. En ook dat heb ik moeten leren accepteren.
Toch uitspreken
Als mijn gevoel me zegt dat ik moet spreken, moet ik dat ook doen, anders onthoud ik de groep misschien een waardevolle boodschap. Ook dat heb ik geleerd van Hannie.
Als het echt de bedoeling is dat een profetie uitgesproken wordt en ik ben zo 'wantrouwend' of 'eigenwijs' om het toch niet te doen, dan krijg ik het langzamerhand steeds warmer en bouwt zich een druk in me op. Net zo lang tot het onhoudbaar wordt en de profetie 'zichzelf uitspreekt'. Ik ben dan letterlijk geen baas meer over mijn eigen tong. De eerste keer dat dat gebeurde vond ik dat zeer verontrustend en heb ik er nadien lang met Gé Olthof over gesproken.'
En wat zijn dat dan voor woorden die je krijgt? 'Dat is heel verschillend. Die woorden kunnen een oproep, bemoediging of vermaning zijn, maar altijd spreekt er een ongelooflijke diepe liefde of diep mededogen uit. Enkele woorden die ik kreeg en opschreef: "Wees een kaars in het duister, klein en onopvallend te midden van het neonlicht. Maar een belofte van warmte, samenzijn en veiligheid. Ook de kleinste kaars kan een ander doen ontvlammen". En: "Als je vraagt uit geloof en durft te ontvangen in geloof, zal Ik je doen overlopen van liefde, zodat je een levende getuige wordt van mijn Liefde voor de mensheid". Volgens mij ben ik een nuchtere, rationele man en dit soort taal zou ik nooit gebruiken. Ze roepen wel beelden op die voor iedereen herkenbaar zijn. Hier is echt Iemand anders aan het woord.
Soms ontvang ik iets wat niet af is. Steevast ontmoeten mijn ogen dan die van Toon van den Berg, die dan ook iets heeft dat niet compleet is. En altijd vormen die twee dan samen een ontroerende bemoediging.'
Gé Olthof (l) en pater Amand Kersten in 1989
Heb jij dus Gé Olthof (1917-2009*) nog gekend, een van de stichters van jullie groep?
'Ik heb de eer gehad Hannie en Gé te mogen kennen. In hun huis heb ik, onder hun leiding, de zevenwekenvorming gehad. Gé heeft me ook geholpen de eerste stappen te zetten toen ik de gave ontving en mijn mond niet open durfde te doen. Lied 425 was ook de absolute favoriet van Gé.
Hannie was zeer zorgvuldig in het scheiden van de gave van profetie en het uitleggen van de profetie. Van haar heb ik onder meer geleerd niet teveel te zoeken naar de betekenis van een profetie. Als je de profetie sec brengt, toetst de groep wel of hij juist is en wat hij betekent. Bovendien kan een profetie voor ieder van ons een andere nuance hebben. Ik ben nog altijd blij dat ik hen gekend heb.'
*Gé Olthof was leraar klassieke talen en speelde samen met zijn vrouw Hannie een belangrijke rol in de eerste jaren van de Katholieke Charismatische Vernieuwing in Nederland. Hij was ook adviseur van het stichtingsbestuur van de KCV. Gé overleed in 2009 na een langdurig verblijf in een verpleeghuis.
#
Voorbeeld van een profetie
Een woord dat Frank ooit ontving: "Zoals in de dorre woestijn aan het einde van de nacht het levenbrengend water als kristallen dauwdruppels glinstert in het ochtendlicht, zo mogen jullie schitteren, omdat mijn levende Liefde jullie elke dag als een mantel omgeeft."
Basisvorming
Uitleg over profetie kreeg Frank dus in samenhang met een basisvorming die veel breder was: de vorming tot leven in de Geest, vaak zevenwekenvorming genoemd. Deze is heel vaak gegeven door Gé en Hannie Olthof. Zij voelden ook de noodzaak van een beter deelnemersboek voor deze vorming en hebben samen met pater Amand Kersten en Jan Storck een nieuw deelnemersboek gemaakt dat in 1987 uitkwam. De titel daarvan komt uit het door Frank genoemde favoriete lied: Adem van leven. Het is een boek met zeven hoofdstukken die voor iedere van de zeven dagen een meditatie met opdrachten bevatten. De titels van de hoofdstukken zijn: God, Jezus, Geest en Geestesgaven, Genezing en verzoening, Gedoopt, De Kerk en Gevormd. Dit deelnemersboek is voor 5 euro verkrijgbaar op het dienstencentrum van de KCV. Meer over dit werkboek
Wat is een profetie?
Iemand die profeteert, spreekt volgens Paulus woorden die 'opbouwend, troostend en bemoedigend' zijn. Of, zoals in andere vertalingen staat, 'opbouwend, vermanend en troostend', 'stichtend, vermanend en bemoedigend' (1 Korintiërs 14,3).
Een woord dat opbouwend, troostend, vermanend of bemoedigend is, kan dus in de Bijbelse betekenis van het woord echt een profetie zijn, ingegeven door God. Een woord dat gebracht wordt als profetie, maar een dwingend of veroordelend karakter heeft, kan nooit een profetie zijn.
Kees Slijkerman
#
Dit artikel sluit aan op het artikel Brandstof voor de Geest van Frank van Breukelen, over het charisma van profetie.
Uit Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2016-6