Verslag eerste Vakantieconferentie Celebrate in Nederland
Hilde Harren
Vrijdagnamiddag 22 juli 2005 sluit ik achter aan in de file op de A2 richting het zuiden. Als zovelen ga ik met vakantie. Eén week Celebrate: een vakantieconferentie ter bemoediging, als ik de folder mag geloven.
Een auto met net zo'n visje op de bumper geplakt, staat rechts voor me. Awel, zouden zij misschien ook…? Tot mijn verbazing is het zelfs file rijden op de oprijlaan van het vakantiepark 't Wolfsven. Net uitgestapt, word ik al herkend… 'Hé, ik zag u zojuist in de file staan. U rijdt toch een Peugeot met een visje?' Wat kan ik anders doen dan vragen waar ze vandaan komen? God bemoedigt: ik ben hier niet alleen.
Het professionele bospark is omgetoverd tot een waar festivalterrein. Door vrijwilligers is enorm hard gewerkt. In negen verschillende tenten zullen alle leeftijden hun eigen programma hebben. Snel zet ik mijn eigen tentje op en word vervolgens uitgenodigd om in de bungalow van vrienden te eten. O, wat smaakt een pannenkoek dan goed. Na een eerste dag op de camping gesetteld te zijn, gaat het spektakel beginnen. Als bij een echte lancering wordt er afgeteld. Met zo'n 560 deelnemers zien we hoe Celebrate 2005 als een nieuwe activiteit, in het Nederlandse KCV-werk, wordt gelanceerd. De spanning is van menig gezicht af te lezen. Zou het goed gaan na zo'n anderhalf jaar van intense voorbereiding?
Gods levensreis met u…
Dan komt Steve Murray het podium op. Een professionele pantomimespeler, die iedereen in een mum van tijd die twijfel doet vergeten. Hier staat een man naar Gods hart, die allen wijst naar de centrale boodschap van het Evangelie. Het Lam, Christus, is voor ons gestorven en verrezen. Aanvaard jij dat? Gedurende de rest van de week heeft hij voor ons prachtige mimestukken opgevoerd. Stuk voor stuk ontmoetingsmomenten tussen God en zijn mensen op onze levensreis. Want zijn wij niet allen op reis om God de Vader te ontmoeten? 'Niemand is toevallig hier', zegt Charles Whitehead, mede-oprichter van het jaarlijkse Celebratefestival in het Verenigd Koninkrijk. 'God ontmoet ons op die reis, maar dringt zich niet op. Het is aan ons om Hem (opnieuw) toe te laten in ons leven. In het paradijs wilde God ons het beste geven, maar de mens liet zich verleiden en koos zijn eigen weg. Toch blijft God ons onvoorwaardelijk liefhebben. Middels zijn zoon Jezus is Gods plan hersteld en kunnen wij allen weer in vrijheid leven.' Uitdagende woorden op de eerste avond van een festival waar zowel pasgedoopten als trouwe parochianen aan deel nemen. Enkelen spreken, na het officiële programma, verder in Bart's Bar over hun levensreis.
…kent verrassende wendingen
Om halfacht ontwaakt de camping. Terwijl tieners in hun programmatent ontbijten, kook ik primitief op de primus theewater. Vol verwachting naar wat komen gaat, loop ik naar de grote programmatent. Al vroeg vult deze tent zich met Gods heerlijkheid door middel van lovende lofprijzingen. Vroeg is het zeker. Gebed wordt gevraagd voor de omgang met en reactie van overige vakantievierders. Zeker hen die op de aangrenzende jaarcamping staan. Door het geluid krijgen zij (on)gewild iets van het programma mee. Toch is iedere vakantievierder met een brief, ondertekend door de voorzitter van de KCV, op de hoogte gesteld van dit festival.
'Ons Godsbeeld beïnvloedt ons hoe wij Gods Woord zien', aldus Charles Whitehead. 'Je moet een totaalbeeld van de Bijbel hebben en niet alleen de mooie, bemoedigende woorden onderstrepen. Probeer vervolgens ernaar te leven om toegewijd te worden: heilig. Niet zoals de rest van de wereld het negatief gekleurde woord 'heilig' ziet, maar durf in Gods vrijheid anders te zijn.' Kardinaal Simonis, inmiddels bij ons gekomen om met ons de eucharistieviering te vieren, onderstreept dit. 'Vacare Deo: vrij zijn voor God. Op dit festival kunt u in alle rust met uw hoofd en hart nadenken over het koninkrijk der hemelen, dat lijkt op de schat verborgen in de akker (Matteüs 13,44). God wil ontdekt worden. Blijf daarom moeite doen, blijf bidden en net als Maria naar God luisteren.' Bemoedigd om door te gaan met mijn eigen zoektocht, besluit ik 's middags aan de workshop 'onder de motorkap' mee te doen. Ik wil weten wat ik moet doen als ik op mijn zoektocht stil kom te staan. Vakkundig leer ik mijn reservewiel onder mijn auto te monteren. Wanneer mijn licht het begeeft, weet ik nu hoe en waar ik het kan inpluggen. Tijdens het festival viel vrijwillig te kiezen uit diverse, uiteenlopende en goed georganiseerde workshops. Van creativiteit tot extra verdieping, van sport tot (gezelschaps)spel. 's Avonds sprak Heddy de Visser over Gods redding door Jezus. Zelf ervaarde ik deze avond Gods redding door een bijzonder biechtgesprek. Nooit eerder liep ik met zo'n grote grijns op mijn gezicht weg na zulk een gesprek. Een levensweg met God kent verrassende wendingen.
Gods tranen brengen verfrissing
Zachtjes tikt de regen op mijn tentdoek. Liever duik ik mijn tent weer in wanneer blijkt dat alles nat is. Fikse buien hebben vannacht zelfs de verpakte lucifers klam gemaakt. Geen thee dus deze morgen. Vol goede moed sta ik toch op en schuif aan bij het hoofdprogramma. Anton Ruiter spreekt gepassioneerd over de kerk. 'De kerk is een familie die in een wereld staat en een missie heeft. Wij zijn die kerk. Zij ademt met twee longen: de sacramenten en de charismatische gaven. De sacramenten zijn als stopcontacten die altijd beschikbaar zijn. De gaven zijn verrassingen van God. Onze gebedsgroepen weerspiegelen het licht van Christus. Christen zijn betekent een gemeenschappelijke weg inslaan met de parochie. De parochie heeft de nieuwe bewegingen nodig om niet te verstarren. De nieuwe bewegingen hebben de parochie nodig om niet sektarisch te worden. Durf te evangeliseren zowel naar buiten (nieuwe mensen bereiken) als naar binnen (beweging blijven opbouwen om daarin nieuwelingen te ontvangen).' Ondertussen houdt het niet op met regenen. Het lijkt alsof de Heer wil zeggen dat wij als dauwdruppels mogen glinsteren in zijn zonnegloed.
's Middags besluit ik geen programma te volgen. Vakantie betekent ook vrienden opzoeken en bijpraten. Gelukkig heeft de tent van een vriend een luifel. Onder deze luifel koken we, al starend naar Gods tranen. Houdt Hij nog op? Vele tranen vloeien ook gedurende het avondprogramma. Simone Klarenbeek spreekt over Gods genezing. 'Aanvaard Jezus Christus. Hij is de enige weg naar werkelijke genezing'. Vele gebedsteams hebben vervolgens uren tijd nodig om met hen te bidden die dat willen.
'Ik kan de hele week wel huilen van geluk', vertelt een priester mij. 'Deze week is nu al een gouden week' hoor ik als ik halverwege de week eens peil wat de meningen zijn. Velen zijn positief gestemd. Na een geroerde eucharistieviering met als thema opa's en oma's biedt het programma een vrije dag om juist als familie tezamen op te trekken. Ik besluit met enkelen naar een nabij gelegen dierenpark te gaan. Zien hoe groot Gods schepping is. De dag wordt kostelijk besloten door een geweldig cabaret met een vleugje christen zijn. Deze Jo De Rijck heeft werkelijk talent. (Hij is te boeken via www.god-it.com).
's Ochtends krijgt de cabareteske manier nog een vervolg. De Antillianen hebben helaas een verkeerde afslag genomen en zijn wat verlaat. Daarom gaat pater Jacques Derksen ons onverwachts voor in de lofprijzing.
Hij pakt zijn gitaar en weet alle aanwezigen in de grote tent komisch te boeien. Zelfs een stukje van een oud Elvis-nummer weet hij om te vormen om daarmee God te roemen. Vervolgens spreekt hij over de sacramenten Doop, Eucharistie en Vormsel. 'God wil ons begeesteren in ieder sacrament. Wij, de Kerk, zijn één in Hem en zijn daarmee het grondsacrament van Christus. Ieder sacrament bevat een kernzin die Jezus persoonlijk zegt, via de voorganger: 'Ik doop je', 'Ik ontsla je van je zonden', 'Dit is mijn lichaam'. Door middel van sacramenten wordt de liefde van God gestalte gegeven. Hij is er altijd. Zo ontvang je bij het H. Vormsel de stekker en de weg naar het stopcontact. Je kunt inpluggen op Gods hoogspanning. Bij Hem is nooit kortsluiting.' Om mijn eigen batterij niet alleen geestelijk op te laden maar om ook creatief bezig te zijn, volg ik 's middags de workshop 'creatief met wilgentenen'. Met zo'n twintig anderen maak ik op ambachtelijke wijze een kruisje met het natuurproduct. Zowaar is het zonnig als ik besluit even in de zon te liggen tot aan de volgende workshop: klaverjassen. Nadat we allen de spelregels weten, spelen we fanatiek. De gescoorde punten worden genoteerd, ook nu is sprake van roem.
De vriend dichts bij uw hart
In de avond komt David Payne uit Engeland aan het woord over de Heilige Geest. 'De Heilige Geest is de vriend dichtst bij uw hart. Hij kan u veranderen en genezen. De Heilige Geest laat ons meer en meer beseffen wat er gebeurde tijdens Jezus' kruisdood. De Heilige Geest geeft ons ook charismatische gaven. Wees hier open voor en durf ze te gebruiken'. Zou David Payne toen al geweten hebben wat er de rest van die avond zou volgen? Velen vragen om gebed voor een (nieuwe) uitstorting van de Heilige Geest, waarbij enkelen echte lichamelijke genezing ontvangen, anderen ervaren Gods rust op een bijzondere wijze of lachen en/of zingen in de Heilige Geest. Een vernieuwde neerdaling van de Heilige Geest werd werkelijkheid.
Iemand beminnen is onthullen dat die ander uniek is
Velen hebben uitgezien naar de dag van vandaag. Zaterdag jl. bij het inschrijven van de gasten, kwam ik al in gesprek met een buitenstaander van het festival. Hij had in de krant gelezen dat zijn held donderdag zou komen. Daar wilde hij bij zijn. Ik besluit vroeg op te staan, want vandaag zou de tent wel eens extra vol kunnen zitten met onder meer zulke dagjesmensen. Hun held is geen stoere eendagsvlieg, maar een bijzondere, rustige man die al 41 jaar samenwoont met mensen die ook zonder woorden kunnen communiceren. Deze man is Jean Vanier. De oprichter van De Ark-leefgemeenschappen, waar mensen met en zonder verstandelijke handicap op een bijzondere wijze elkaars leven delen. Zijn mimiek en manier van spreken zijn ontroerend echt. 'Iemand beminnen is onthullen dat die ander uniek is. Je wordt meer mens wanneer je de ander werkelijk ontmoet, wanneer je de ander als belangrijk ziet. Gehandicapten zijn noodzakelijk voor iedere christelijke gemeenschap. De wereld zou barmhartiger en vergevingsgezinder moeten worden.' De aansluitende eucharistieviering wordt in het geheel verzorgd door de Arkgemeenschap Gouda en de vijf Geloof en Licht-gemeenschappen die Nederland telt. Een prachtige viering, waarin Gods liefde en barmhartigheid treffend is.
Na een middag gevuld met meditatief schilderen, begin ik al met pakken. Morgenochtend voor 10.00 u. moeten we allen het terrein af zijn. Alle droge spullen die vannacht niet meer nodig zijn, stop ik veilig weg in de auto. Net als ik daarmee klaar ben, begint het te miezeren. De avond begint met het eigen nieuwsoverzicht. Iedere avond zien we een leuke impressie van wat zich bij de tieners afspeelt. Zij hebben tegelijkertijd hun eigen 4U! festival. Dan betreedt Steve Murray voor het laatst het podium. Hij bedankt ons in het Nederlands. Hij heeft het Nederlandse volk in zijn hart gesloten. Nog specialer wordt het wanneer deelnemers spontaan achter hem aan gaan rennen tijdens zijn slot-mime. 'Dit heb ik werkelijk nog nooit meegemaakt, maar het is zo de essentie van deze mime', aldus Steve. Aansluitend spreekt David Payne over evangelisatie. 'Velen komen niet naar de kerk terwijl zij, diep van binnen, wel zouden willen. Ze zijn bang om voor fanaticus uitgemaakt te worden. Laten we hen aanspreken en meenemen. Heb geen angst om anderen te vertellen over het J-woord (=Jezus). Vooral in deze wereldtijd vol agressie, wil de liefdevolle Vader zich over mensen ontfermen.'
CELEBRATE 2006
De volgende ochtend is de grote circustent helemaal gevuld wanneer alle leeftijden bijeen zijn voor de slotmis. Geen groep wordt overgeslagen bij het bidden van de voorbeden. Wij zijn tenslotte allemaal, als één kleurenpalet, samengestroomd naar het hart van God. De Heer belooft dat het water dat de tempel uitstroomt, het land rijkelijk zal bevloeien. Mensen zullen naar Hem terugkeren. Vele kelen zijn vervolgens schor nadat alle groepen vrijwilligers bedankt zijn. Wat was het een geweldig feest. Dan is het grote moment daar. De datum voor Celebrate 2006 wordt bekend gemaakt: 28 juli tot en met 4 augustus. Houdt u het gerust alvast vrij.
Na afloop spreek ik nog met wat mensen na om de slotstemming te peilen. 'Celebrate is voor mij een warmtebron in mijn hart', zegt iemand. Beter kan ik deze week niet typeren, wanneer ik weer met mijn Peugeot richting het Haagse terugrijd.
Uit: Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2005-5
Dit is document a4051 op www.kcv-net.nl
