Vertalingen Tweede Vaticaans concilie

Een aantal gedeeltes van de eerste officiële Nederlandse vertaling (1967):

Vaticanum II over oecumene

Vaticanum II over charisma's

Vaticanum II over de identiteit, roeping en zending van leken

cover constituties en decreten 2e Vaticaans concilie

Deze eerste officiële Nederlandse vertalingen van de constituties en decreten van het Tweede Vaticaanse concilie staan al jaren niet meer online. Ze staan wel in het boek dat hierboven staat afgebeeld. 

De Nederlandse vertalingen van RKDocumenten.nl waar de website van de Nederlandse kerkprovincie naar verwijst staan anno 2024 hier bij elkaar 

Enkele rechtstreekse linken: Lumen Gentium,  Nostra Aetate,  Decreet over het oecumenisme Unitatis redintegratio,  Decreet over het lekenapostolaat Apostolicam actuositatemConstitutie over de Openbaring Dei Verbum

De originele teksten en allerlei officiële vertalingen van de constituties en decreten van het Tweede Vaticaanse concilie staan hier op de website van het Vaticaan.

Nieuwe vertaling voor studie

Ruim vijftig jaar na Vaticanum II, december 2019, verscheen een nieuwe en eigentijdse vertaling van alle conciliedocumenten bij uitgeverij Halewijn (België), in samenwerking met Adveniat. Een boek van ruim 700 pagina’s:Vaticanum II. Conciliedocumenten. Latijnse tekst en nieuwe Nederlandse vertaling. De Nederlandse bisschoppen beschouwen deze nieuwe uitgave van de documenten van Vaticanum II als uitgave voor studie.

'De 18 vertalers, 22 theologische adviseurs en een deskundige kernredactie hebben met dit vertaalproject een belangrijk corpus van kerkelijke teksten toegankelijk gemaakt. Niet alleen voor studie en onderzoek, maar ook voor wie kennis wil nemen van het gedachtengoed van het meest recente oecumenische concilie.' Dat schreef de uitgever bij de aankondiging in november 2019. En ook: 

‘Conciliaire teksten zijn compromisteksten, want een concilie is geen parlement waar meerderheden regelmatig wisselen en waar men spreekt van winnaars en verliezers. De teksten van Vaticanum II werden alle met een overweldigende meerderheid goedgekeurd, precies omdat de vaders naar consensus zochten. Als bisschop of generaal-overste droegen ze verantwoordelijkheid voor hun eigen achterban, maar de conciliejaren hadden hen geleerd dat ze ook verantwoordelijkheid droegen voor de wereldkerk en dat een zo groot mogelijke consensus noodzakelijk was om een conciliaire tekst op een breed gedragen wijze goed te keuren (…).
Het tekstcorpus van Vaticanum II is het omvangrijkste uit de conciliaire geschiedenis van de Kerk. De documenten van dit concilie kan men lezen als verscheiden invullingen en antwoorden op de vraag naar vernieuwing. Vele documenten werden met aandacht en instemming gelezen door vertegenwoordigers van andere denominaties of religies. Hun inbreng op Vaticanum II was trouwens groot en belangrijk: wat na het concilie op het vlak van oecumene, interreligieuze en culturele dialoog werd gerealiseerd, is, in intercontinentaal perspectief, indrukwekkend. De wereldkerk is meer dan West-Europa.’ (prof. dr. Mathijs Lamberigts, KU Leuven in het hoofdstuk Vaticanum II: een beknopte geschiedenis)