NIET TE AANGEPAST EN NIET OVERDREVEN
In Duitsland hebben we een gezegde: "Je kunt altijd van het paard vallen aan beide kanten!" Ik gebruik deze uitspraak graag als ik het heb over onze identiteit als katholieke charismatische vernieuwing (KCV).
Er zijn mensen die zijn aangeraakt door Gods Geest, maar die zich langzaam maar zeker hebben aangepast aan het leven zoals voorheen. In hun gebedsgroepen heeft het bidden in tongen aan belang ingeboet, woorden en beelden worden minder gedeeld en het profetische wordt steeds meer verwaarloosd. In de meeste gevallen gebeurt het onbedoeld, omdat er niet genoeg aandacht wordt besteed aan de charismatische identiteit van de groep. Of het is bijvoorbeeld te wijten aan een bewuste beslissing om zich aan te passen aan een pastoor die de spiritualiteit van de KCV niet leuk vindt of aan aanwezigen die zich ongemakkelijk zouden kunnen voelen bij de charismatische elementen van een gebedsbijeenkomst.
Beetje te radicaal
Er zijn ook mensen die het overdrijven in hun charismatische identiteit. Soms hoor je uitspraken als: "Een gebedsbijeenkomst is alleen goed als ten minste...", "Je moet op deze en deze manier bidden, anders..." Opmerkingen als deze doen me vaak denken aan het onstuimige gedrag van een tiener die de neiging heeft om te overdrijven in zijn zoektocht naar zijn eigen identiteit en een beetje te radicaal is in zijn levensstijl. Begrijp me niet verkeerd! Ik ben absoluut voorstander van het volledig leven en communiceren van onze katholieke charismatische identiteit. We hebben een missie en een taak in deze wereld, en er is een reden waarom God de KCV in onze tijd nodig heeft. Maar het vereist matigheid en een ruim hart. Overdrijving, het uitsluiten van anderen en superioriteit leiden ons vaak de verkeerde kant op.
Bewakers van de visie
Om deze reden beschouw ik het als een belangrijke leiderschapstaak om bewakers van de visie te zijn. We moeten voortdurend opnieuw beoordelen of we nog steeds op het juiste pad zijn, onze roeping op een natuurlijke manier leven, met passie, een ruim hart en nederigheid.
Waar we ook vrijmoedig de Geest van God volgen en Hem toestemming geven om ons te leiden en te corrigeren, zullen we niet van het paard vallen - door zijn genade.
Diaken Christof Hemberger, auteur vanhet boek Living charismatic groups - A handbook for leadership formation
Brontekst:
In Germany, we have a saying: “You can always fall off the horse on either side!” I like to use this statement when speaking about our identity as CCR. There are those who have been touched by God’s Spirit however slowly but surely have adapted to life as before. In their prayer groups praying in tongues has lost its importance, words and images are shared less and the prophetic is neglected more and more. In most cases, it happens unintentionally as not enough focus is given to the group’s charismatic identity. Or it is due, for example, to a conscious decision to adapt to a Parish Priest who does not like the spirituality of the CCR or for attendees who might be uncomfortable by the charismatic elements of a prayer meeting.
There are also those who overdo it in their charismatic identity. At times you hear statements like: “A prayer meeting is only good if at least...”, “You need to pray in this and this way, otherwise...” Comments such as these often reminds me of the impetuous behaviour of a teenager who tends to exaggerate in his search for his own identity and is a bit too radical in his life style. Do not get me wrong! I am definitely in favour of fully living and communicating our CCR identity. We have a mission and a task in this world, and there is a reason why God needs the CCR in our time. But it takes moderation and a wide heart. Exaggeration, excluding others and superiority tend to lead us in the wrong direction.
For this reason, I consider it an important leadership task to be guardians of the vision. We continuously need to reappraise whether we are still on the right path, living our calling naturally, with passion, a wide heart and humility.
Wherever we freely follow the Spirit of God and give Him permission to guide and correct us, by His grace we will not fall off the horse.
Uit: In ICCRS-Newsletter january - february 2019