Kees Slijkerman
Dit wordt een artikel op verzoek van Angelique Hüsstege. Een verzoek dat ik eerst niet zo zag zitten, want een getuigenis van mijzelf organiseren in mijn eigen blad, dat doe ik natuurlijk niet. 'Dan zou iemand mij moeten interviewen. Wat zou jij mij willen vragen in zo 'n interview?', schreef ik terug.
Zij stuurde mij vervolgens elf groepjes vragen over alle fases van mijn leven en over allerlei onderdelen van mijn werk voor de Vernieuwing. Ze voegde er nog aan toe dat ze vooral ook wilde lezen over wat mijn persoonlijk charisma is en mijn missie. Die vragen, bedoeld voor publicaties in 2016, belandden in mijn archief. Deze zomer ontdekte ik echter iets bijzonders.
Geen vooropgezet plan
Dat de Katholieke Charismatische Vernieuwing (KCV) in het weekend van 17 tot 19 februari 1967 zou zijn begonnen, zei mij nooit zoveel. Bij het 25-jarig jubileum in 1992, heb ik vooral artikelen gemaakt die aantonen dat er al voor 1967 individuele katholieken waren in Nederland en Vlaanderen met een persoonlijke pinksterervaring. Bij het naderen van de 50e verjaardag van de KCV heb ik mij meer verdiept in getuigenissen uit dat weekend in Pittsburgh waarmee de KCV een duidelijk beginpunt heeft gekregen. Ik ben onder de indruk geraakt van het feit dat deze groep studenten van de Duquesne-universiteit maar hele gewone eenvoudige jonge mensen waren. Met hen heeft de Heer iets bijzonders op gang gebracht. Het waren geen priesters, theologen of predikanten, maar jonge mensen van ongeveer 20 jaar oud die geen vooropgezet plan hadden.
Mijn jeugdfotoalbum
Wat heb ik ontdekt? Deze zomer zat ik in het fotoalbum te bladeren dat ik in mijn jeugd heb gemaakt van de eerste veertien levensjaren. Familiefoto's met mijn broers en zussen, ouders en grootouders, veel scouting, mijn eerste heilige communie en mijn 'plechtige aannemen', een soort schoolverlatersplechtigheid, die veel meer aandacht kreeg dan het sacrament van het vormsel.
In dit fotoalbum had ik maar tweemaal een datum helemaal uitgeschreven: mijn geboortedatum en 17 februari 1967!
Mocht iemand de vraag stellen: 'Wie weet wat hij deed in het weekend waarin in Pittsburgh, Pennsylvania, die katholieke studenten een uitstorting van de Heilige Geest hebben ervaren waarmee de KCV op gang kwam?', dan kan ik mijn vinger opsteken.
In dat hele fotoalbum zitten maar twee krantenknipsels waarin mijn naam staat. Het eerste is een kort verslag van vrijdagavond 17 februari 1967! Daarbij ook foto's van mijzelf op een podium.*
Interview
Op 17 februari 1967 was er een ouderavond van scouting in Nijkerk. Ik was lid van de verkenners. Drie acts voerden we op. Een daarvan stond in de krant beschreven: 'Kees Slijkerman interviewde de heer Th. Alfrink, die had deelgenomen aan een vader en zoon weekend'. In mijn fotoalbum zitten foto's van alle drie de acts: een muziekgroep die playbackt, een reclamespotje voor een flessen-ontdop-machine en dat interview.
Toen al en nu nog
Nu, 50 jaar later, ervaar ik het als heel bijzonder dat ik precies in het weekend waarin - achteraf gezien - de wereldwijde KCV begon in Amerika, optrad in een rol die ik later in deze vernieuwing zou gaan vervullen: vragen stellen, artikelen schrijven, informatie verzamelen en doorgeven en dergelijke. Op zich heel logisch: God gebruikt je zoals jij bent met de talenten die Hij in jou heeft gelegd. Maar dat ik in mijn jeugd in mijn hele fotoalbum geen enkele andere datum, buiten mijn geboortedatum, volledig had uitgeschreven dan alleen 17 februari 1967, dat maakt me toch wel stil en dankbaar van binnen.
Uit: Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2017-4
*Het vervolgartikel van Angelique Hüsstege, Haal me eruit, ik ben lam, naar aanleiding van dat tweede krantenartikel, staat in 2018-1.