Centraal in de small Christian community (of aanverwante groep) staat de persoonlijke ervaring met het geloof en de persoonlijke relatie met God. 
Prof. Fred van Iersel, Pastoraal Congres, Helvoirt 2010
Zeven kenmerken
Het eerste is dat het betrekkelijk kleine groepen betreft, waarvan de leden elkaar bij naam en persoonlijk kennen.
Het tweede is dat deelnemers aan de groep gemotiveerd zijn door christelijk geloof, en in het bijzonder de wens om hieraan samen met concrete andere personen gestalte te geven.
Het derde kenmerk is, dat het gemeenschappen betreft. Dit betekent dat de groepen gestalte geven aan gezamenlijke vormen van geloofsexpressie in gebed en bezinning, maar ook aan broeder- en zusterschap in onderlinge naastenliefde en zorg.
Het vierde kenmerk is dat deze gemeenschappen enige structuur hebben, vaak een lichte, niet topzware. Een small Christian community lijkt eerder een netwerk dan een formele
organisatie met vaste procedures of regeling van bevoegdheden. Ook waar verschillende small Christian communities met elkaar een band hebben, daar lijken ze meer op een netwerkorganisatie dan op een formele organisatie; al kunnen ze formeel goed verankerd zijn in de structuur van een parochie of bisdom.
Het vijfde kenmerk is dat het doel van small Christian communities
ontleend is aan een van de vier constitutieve functies van de Kerk: liturgie, catechese, diaconie of gemeenschapsopbouw. Dit betekent dat ze zich bijvoorbeeld kunnen richten op het gaande houden van gezamenlijk gebed, van geloofsverdieping door bijvoorbeeld Alpha-cursussen of andere inleidende geloofscursussen, door gezamenlijke diaconale aandacht voor knelpunten in de samenleving – zoals dakloosheid – of door
bij te bijdragen aan de opbouw van de Kerk als geheel door middel van participatie aan kerkelijk bestuur en beheer. (...)
Interpersoonlijke geloofscommunicatie is het zesde kenmerk van small Christian communities, het delen van geloofsexpressie centraal stellen. Men kan zich afvragen of ‘faith sharing’ zo bijzonder is. Ik denk dat het dat wel is, wanneer men zich althans realiseert dat de geloofscultuur in de katholieke Kerk in Nederland in slechts luttele decennia verschoven is van volkskerk naar keuzekerk. (...)
Het zevende kenmerk betreft de wijze van legitimeren van small Christian communities. Ze passen in het beeld van een op keuzes berustende vrijwilligerskerk. Ze besteden daarom expliciet aandacht aan het mede dragen van geloofsexpressie door leken. Het betreft dan, in de praktijk, leken die zichzelf kunnen en willen bewegen binnen de voorgegeven hiërarchische structuur van de Kerk en dus ook van parochies. Het zijn leken die daarbinnen hun eigen charisma’s als leken inbrengen, en wel als bijdrage aan de geloofsgemeenschap.
Uit het boek Kleine geloofsgroepen, wegen naar een vitale parochiee (2011), uitgegeven door Berneboek en met toestemming als pdf 0394 geplaatst hier op www.stucom.nl