In het artikel over zijn jeugd (2017-4) schreef Kees Slijkerman dat er nog een tweede krantenartikeltje in zijn jeugdalbum zit waarin zijn naam voluit staat. Hij liet het mij zien en vertelde over zijn broer.
In die krant van 6 augustus 1969 stond: ‘Het dertienjarige jongetje C. Slijkerman, dat met zijn ouders op vakantie was in Egmond aan Zee, heeft gistermiddag zijn nek gebroken.’ Ik vroeg: Hoe heeft jouw broer jou gered? Kees vertelt.
Eigenwijs
Mijn jongere broer Ko was erbij (foto boven). Ik was op een paal geklommen om er vanaf te duiken. Ko vertelde mij ruim veertig jaar later zijn herinnering aan die middag en eind vorig jaar nog meer details. Hij had mij wel driemaal gezegd: ‘Kees, je kunt hier niet duiken’, waarbij hij naar zijn knieën wees om aan te geven dat het water zo laag stond. Maar ik had eigenwijs geantwoord: ‘Jawel, want ik duik plat.’ Dat had ik wel vaker gedaan die zomer. In ondiep water kun je zo plat op het water neerkomen dat je niet de bodem raakt.
Ko tilde me boven water
Volgens Ko was de paal te hoog om nog plat te kunnen neerkomen. Hij wilde er geen getuige van zijn en liep weg. Even later keek hij toch om. Hij zag me in het water spartelen zonder dat mijn hoofd boven water kwam. Eerst dacht hij dat ik een geintje maakte, maar omdat ik verder van het strand verwijderd raakte, ging hij toch naar me toe. Hij tilde mijn hoofd boven water en hoorde me zeggen: ‘Haal me eruit, ik ben lam.’ Ik voelde mijn benen niet meer en zei dat er wat met mijn nek was.
Eigen hoofd onder water
Ko droeg mij richting strand. Dat ging niet vanzelf, ook al bleef ik wat drijven. Tussen twee zandbanken in was het water zo diep dat zijn eigen hoofd onder water kwam, terwijl hij over de zeebodem liep en mij boven zich hield. Daarna tilde hij me, samen met mijn achternicht Mary, op het strand terwijl hij mijn hoofd recht hield. Door over mij heen te gaan staan voorkwam hij dat iemand mij optilde en de stand van mijn nek zou veranderen. Dat deed hij totdat de reddingsbrigade kwam en zich over mij ontfermde.
Alle aandacht naar mij
Ko kroop toen tussen de benen van de toegestroomde menigte door om ruimte te vinden het zoute water uit te spugen dat hij had binnengekregen. Mijn zusje van bijna vijf jaar oud kroop tussen de benen van de omstanders door naar mij toe omdat ze de geruststellende mededeling ‘Kees is een beetje ziek’ niet vertrouwde. Alle aandacht ging verder naar mij. Ko vertelde mij zijn herinnering in 2013, nadat ik op televisie verteld had over mijn duik in de Noordzee.*
Nog niets gepresteerd
Hoe had ik zelf deze momenten ervaren en wat heeft dat betekend voor mijn roeping en zending?
Ik merkte dat ik met mijn gespartel niet meer boven water kwam en dreigde te verdrinken. In oranje zag ik de letters GOD. Ik zag onze pastoor voor me in zijn zwarte toog, die ons in de godsdienstles niet had kunnen vertellen hoe het in de Hemel was, en dacht: nu kom ik er nog eerder dan hij. Daarbij ook de gedachte: ‘maar ik heb hier op aarde nog niets gepresteerd’. Met die gedachte in mijn hoofd werd ik boven water getild door de reddende handen van mijn broer.
Reddende handen
Alles wat ik sindsdien nog ‘gepresteerd heb’ dank ik aan Ko. Zelf zag hij in zijn reddende handen ook de hand van God. Op mijn verzoek heeft hij nogmaals verteld wat er als herinneringen in zijn hoofd zit. Intense gesprekken zijn het geweest nu het nog kon, want door een tumor in zijn alvleesklier wisten we dat hij niet lang meer te leven had. Hij maakte bovenstaande tekening van de twee zandbanken waar hij tussendoor liep met mij boven zijn hoofd. Hij herinnerde zich nog het door de branding bewegende zand onder zijn voeten en de sensatie te voelen dat hij weer omhoog liep, de tweede zandbank op.
Het leven behouden
Nu ziet Ko God nog eerder dan ik. Op 12 december 2017 is hij overleden, zestig jaar jong. En ik realiseer me door hem veel dieper dat ik een Redder nodig heb om goed te maken wat ik door eigenwijsheid en overmoed fout doe. Dat Jezus ook voor mij kopje onder ging, opdat ik het leven eeuwig kan behouden.
Tot zover het antwoord van Kees. Wat is God groot. Ik was diep ontroerd toen ik het las. Hij vertrouwde op zijn eigen vaardigheid, dat hij wel kon duiken, zoals de vorige keren. DRIEmaal waarschuwde zijn broer hem.
Oranje letters
De oranje letters hebben ook een betekenis. Oranje is in de iconografie de kleur waarmee de opgestane Heer wordt geschilderd en het is de kleur van ons land. De wapenspreuk van het huis van Oranje, Je maintiendrai (= ik zal handhaven), geldt ook voor Kees. Hij mocht voor velen in ons land getuigen van Gods barmhartige Liefde, door zijn verlamming heen anderen voor Hem in beweging brengen, ja opstaan in Hem en in zijn spoor verder lopen. Daar gaat het bij de verjonging van onze Kerk ten diepste over en dit gebeurt nu.
Samenvatting
Dat woord dat hem getoond werd, het Woord: GOD, dat is een samenvatting van heel zijn leven. Dat velen dit in hun eigen leven mogen ‘lezen’, dat Hij er altijd is met zijn Liefde en Licht. Kees zijn lichaam kreeg een knak, juist in een tijd dat het geloof in Christus een knak kreeg en daags voor 6 augustus**, het derde belangrijkste feest na Kerst en Pasen. Maar God breekt het geknakte riet niet en door Hem stond hij pal voor Hem.
Angelique Hüsstege
#
*www.uitzendinggemist.net/aflevering/183203/Geloven_Op_2.html aflevering 4 over Wijk bij Duurstede, 7 februari 2013
**6 augustus is het feest van Jezus’ verheerlijking op de berg Tabor.
Uit Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2018-1
Vijftig jaar later aan hetzelfde strand van Egmond aan Zee