Maria Vinkenburg [over de tweede voorjaarconventie van de CWN in 1977]
Dat is voor velen van ons een begrip geworden in enkele dagen tijds.
Dalfsen - dat was voor ons de ontmoeting met velen uit onze eigen kerk en andere kerken, allen bezield door de ene Geest.
Dalfsen - dat was intensief bezig zijn rond het thema van de eenheid, waarbij het verlangen naar de eenheid soms de pijn verscherpte bij de confrontatie met die dingen die wij niet hetzelfde zien of beleven.
Dalfsen - dat waren ouderen en jongeren, dat waren kinderen die zongen en speelden (onder bekwame leiding van een zwaar belaste kinderstaf); dat waren dominees en priesters; dat waren enthousiast zingende en getuigende en ook ernstig bezinnende en discussiërende mensen …; dat was een hard werkende staf die de handen meer dan vol had aan de organisatie - én de improvisatie toen de temperatuur het gebruik van de grote tent niet mogelijk maakte.
zomaar enkele impressies
Het openingsreferaat van ds. W. Verhoef, waarin hij de eenheid van de geloofsgemeenschap relateerde aan de eenheid in God. Eenheid wil zeggen: gaafheid, heelheid, waarbij het ene deel het andere aanvult, maar juist het eigene van elk deel noodzaak is (vgl. 1 Korintiërs 12).
Pater Beijersbergen ging in zijn inleiding uit van Handelingen 15, waaruit duidelijk blijkt dat er al verschil van inzichten in de jonge kerk was. De christenen uit de Joden meenden aan hen die uit het heidendom kwamen, te moeten opleggen de hele Joodse wet te onderhouden. En na die eerste kerkvergadering wordt het besluit vastgelegd in een schrijven dat getypeerd wordt door deze woorden: 'De Heilige Geest en wij hebben besloten…'. We zullen dus alleen tot eenheid komen door veel gebed én door elkaars standpunten in liefde te benaderen.
Bijzonder boeiend was het referaat van dr. Boerwinkel, die de persoon van Jezus plaatste tegen de achtergrond van het Joodse denken in het Oude Testament. De Joden hadden een positieve visie op deze aarde; in de lijn van de christelijke traditie is echter door verschillende invloeden de geringschatting van het aardse gegroeid, zodat de klemtoon is komen te liggen op wat ná dit leven komt; redding werd dan ook vaak vertaald als 'zaligheid'. De christelijke geringschatting voor deze aarde heeft anderen gedreven naar aandacht voor de aarde buiten God om (marxisme e.d.).
nieuwe tijd
In deze tijd gaan wij geleidelijk aan beter zien: de aarde is Gods aarde en wij zijn daarop als Gods dienstknechten. Tegen deze achtergrond is bekering: gerechtigheid doen, d.w.z. deze aarde beheren als Gods eigendom; de mens heeft geen recht op bezit. God is de eigenaar en wij mogen haar gebruiken. Zo is bekeren ook: de prioriteiten juist stellen, God de leiding laten. 'De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij: bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap' (Marcus 1,15).
Alleen vanuit dit geloof, dit vertrouwen dat God bezig is, dat Hij zich houdt aan de belofte zijn wijngaard te herstellen, durf je het aan je aan Gods leiding over te geven.
genezingsdienst
Naast de forumbijeenkomst rond deze inleiding was er op de zaterdagmiddag ook ruimte voor een genezingsdienst, waarin Jimmy Parker getuigde van vele vrijmakingen en genezingen. Ook in deze bijeenkomst, waarbij zeer velen de gehele middag geboeid betrokken waren, gebeurden er veel wonderen van genade en bevrijding.
kinderzegen
Een van de meest hartverwarmende momenten was de kinderzegen tijdens de gezinsdienst op zondagmorgen, waarbij een negental dominees en priesters uit verschillende kerken aan ongeveer honderd kinderen de handen oplegden en over hen baden.
De door reformatorische ambtsdragers geleide woorddienst werd gevolgd door een eucharistieviering waarin een achttal priesters concelebreerde.
Bij dit alles doen percentages en getallen er niet veel toe, maar misschien interesseert het u toch te weten dat er naast de 'dagjesmensen' ongeveer vijfhonderd vaste deelnemers waren, van wie ongeveer evenveel katholieken als hervormden en christenen uit andere kerken. Hieruit blijkt: er was ruimte voor vele richtingen, maar ook en vooral ruimte voor ieders eigenheid. De Heer zij geprezen, die ons allen samenbrengt en ons laat zien dat er meer is dat ons bindt dan wat ons scheidt: Hij is het immers Zelf.
Uit: Bouwen aan de Nieuwe Aarde, augustus 1977