Annie van Marrewijk-Tousain
Een prachtig verhaal over het ontstaan van drie gebedsgroepen in Zuid-Holland. Bij de jubileumviering van 25 jaar gebedsgroep Wateringen (2008) vertelde Annie van Marrewijk-Tousain - geboren in 1929, 56 jaar getrouwd met Wim - mij over het ontstaan van de gebedsgroepen in Pijnacker, Wateringen en Nootdorp. Toen ik haar bij het 25-jarig jubileum van de groep in Nootdorp (2010) weer tegenkwam, beloofde ze haar verhaal op te schrijven. Kees Slijkerman
Ruim dertig jaar geleden kreeg ik van een kennis uit een andere kerk een uitnodiging in de brievenbus voor een bijeenkomst in de aula van de Thomas More-school in Rotterdam. Zij wist dat ik in de parochieraad zat en stelde voor deze uitnodiging daar te laten lezen. Het ging over 'een gebedsgroep vormen'.
Ik nam het mee naar de parochieraad, waar ik in zat voor de bejaardenwerkgroep. De pastoor, W. Oostveen, las de uitnodiging voor en zei gelijk dat het bij katholieken niet zou lukken. Niemand hielp mij erbij. De pastoor zei: 'Ga jij maar eens kijken en breng verslag uit bij ons'.
Zeker een hanggeranium
Het was op zaterdag, maar wegens mijn gezin - we hadden vier jongens thuis - kon ik alleen 's morgens. Ik kwam daar alleen aan en werd allerhartelijkst ontvangen. Een volle zaal mensen. Ik kreeg een kaartje in mijn hand, bedrukt met de tekst: 'De Heer is jouw herder, er zal je niets ontbreken'. Ik was gelijk onder de indruk. Daar waren pater Beijersbergen en dominee Van Dam. Vrolijke liederen kwamen. De pater gaf de eerste lezing. Het ging eerst boven m'n pet, maar hij zei: 'Om het Koninkrijk hier op aarde te maken, heeft Jezus mensen nodig.' Hij ging een boeket bloemen vormen. De paters en andere priesters waren rozen, de zusters waren de lelies, de onderwijzers waren tulpen enz.… Als laatste de huismoeders, die waren geraniums. Ik dacht boos: zeker een hanggeranium met zijn kop naar beneden. Maar in mijn hart gebeurde iets en ik zei in mezelf: lieve Heer, als U mij nodig hebt, haal mij dan achter mijn schort vandaan uit de keuken. Ik had thuis altijd een schort aan.
In de pauze ben ik met die pater André Beijersbergen gaan praten. Hij legde mij alles uit en zei: 'Als je tien mensen bij elkaar hebt, kom ik een zevenweekse vorming geven'. Ik zei: 'Dat heb ik zo', maar hij zei: 'Ga jij eerst eens bidden wie je mag vragen, dan bel ik je wel eens op'.
Na de pauze kwam dominee van Dam. Eén zin in zijn lezing sprak mij aan: 'De Heilige Geest is de pontifex, de bruggenbouwer van God naar de mensen'.
Wat zeg je daar?
In de volgende parochieraadsvergadering gaf de pastoor mij het woord. Zo'n prater was ik niet maar het ging als vanzelf. Na het verslag gedaan te hebben zei ik ineens: 'De Heilige Geest is de pontifex'. De pastoor viel me in de rede en zei: 'Ho ho, weet je wel wat je zegt?' 'Ja zeker', antwoordde ik, 'de Heilige Geest is de pontifex, de bruggenbouwer van God naar de mensen. Hij riep uit: 'Mens, wat is er met jou? Dat zal je nooit lukken, om een gebedsgroep te vormen in Pijnacker.' Ik antwoordde: 'Ik niet, maar de H. Geest wel'. Dat is nu ruim dertig jaar geleden en deze gebedsgroep is er nog steeds.
Gebedsgroep in eigen woonplaats
Na wat jaren kwam ik in Soesterberg - tijdens een toerustingsweekend van de Katholieke Charismatische Vernieuwing - Mary van Bijsterveld, Nel Koeleman en Jan Bentvelsen tegen. Zij hadden het verlangen ook in hun woonplaats een gebedsgroep te beginnen. Nel was bij een gebedsgroep in Den Haag. Mary en Nel waren ook begonnen aan de Charismatische Basisvorming (Chabavo) van de KCV.
In die tijd zijn we regelmatig met z'n vieren bij mij thuis in Pijnacker bij elkaar gekomen om te bidden dat Gods Geest een opening zou maken in hun woonplaatsen Delft, Wateringen en Nootdorp. In Wateringen gebeurde dat het eerst. Na de Chabavo startte Nel met Mary en enkele anderen een gebedsgroep in Wateringen. In Delft ging Jan zich met christenstudenten inzetten in de groep 'Bidden om eenheid'. Enkele jaren na de start in Wateringen werd er met een gebedsgroep gestart in Nootdorp. Dit voorjaar (2010) zijn wij nog bij Jan Bentvelsen thuis geweest, om alles eens op te halen en vooral in gebed te danken. Jan is al 87 jaar en nog vurig*. Wij mogen de werking van de H. Geest samen zien!
Mijn man
Nog even terug naar die eerste vorming tot leven in de Geest, de 'Vorming tot gemeenschap', hier in Pijnacker tien weken lang. Pater André Beijersbergen kwam vanuit Weurt bij Nijmegen voor het avondeten bij ons thuis en at lekker mee. Mijn man vroeg hem: 'Pater, heeft het u gesmaakt?' waarop André zei: 'eenvoudig maar lekker'. Mijn man Wim heeft dit antwoord nog vaak verteld. Hij is na jaren ook op de gebedsgroep gekomen, na zo'n vorming tot leven in de Geest in Den Haag. Zijn leven is daardoor tot de dag van vandaag zeer beïnvloed geworden. Ons leven is verweven met dankbaarheid aan God de Vader, Jezus, zijn Zoon en Gods Heilige Geest, en met liefde voor Jezus in de Heilige Eucharistie en met lieve broers en zussen om ons heen.
#
* Op zondagmorgen 17 oktober 2010 vierden Jan en Riet Bentvelsen in de parochiële eucharistieviering te Den Hoorn-Delft dat ze zestig jaar getrouwd waren. In de preek klonk waardering voor Jan die 'te pas en te onpas' (2 Timoteüs 4,2 werd voorgelezen) van zijn geloof getuigt. Aansluitend was er een druk bezochte receptie. K.S.