Citaten uit een lang interview met Bert van der Kruk.
Pieter Rookmaaker zijn Joodse moeder was in 1951 een van de grondleggers van de Katholieke Raad voor Israel.
Rookmaker: "In de tijd dat het helemaal niet bon ton was om aandacht te hebben voor het Jodendom – laat staan binnen de Rooms-Katholieke Kerk – was zij een van de weinigen die daar om vroegen."
Wat de Raad bereikt heeft
“We hebben, denk ik, in algemene zin wel een sfeer weten te creëren van waardering door de Joodse officials en bovenlaag over de houding van de Rooms-Katholieke Kerk. Men waardeert de standpunten en verklaringen van de Nederlandse bisschoppen, en dat draagt zeker bij tot een sfeer van goodwill. Maar dat werkt maar zeer mondjesmaat door naar de Joodse gemeenschap, waar nog steeds wel negatieve gevoelens tegenover katholieken leven, wat natuurlijk niet zo vreemd is vanwege de trauma’s door de eeuwen heen.”
En andersom?
“Ook hier geldt: onbekend maakt onbemind. Kijk, de bovenlaag van de Rooms-Katholieke Kerk beseft onderhand wel dat er een speciale relatie is met het Jodendom; de bisschoppen zullen geen enormiteiten meer debiteren. Maar ook hier sijpelt dat besef maar langzaam door. Bovendien bestaat er binnen het afkalvend geheel van de catholica aan de basis weinig belangstelling meer voor deze dingen. Men is met andere zaken bezig. Er leven nog steeds allerlei vooroordelen, ik hoor nog geregeld stereotype opmerkingen als ‘Dat is nou typisch Joods’ of ‘Het lijkt hier wel een Jodenkerk’. Dat is pijnlijk, maar komt vaak ook voort uit onwetendheid. Daarbij komt dat de kans op een spontane ontmoeting met Joodse mensen niet zo groot is. Je ziet niet zoveel Joden meer. Als ze er nog wel zijn, maken ze zich meestal niet bekend, want vanwege het antisemitisme is het best wel riskant om als Jood te lopen. De mensen die zijn overgebleven, houden zich een beetje gedeisd."
Het hele interview ‘Ik ben katholiek én Joods, voel me in beide werelden thuis’ stond in Op Tocht, het blad van Aartsbisdom Utrecht, oktober 2023