IN MEMORIAM WIM VERHOEF
Met hem begon de charismatische vernieuwing
Op 'derde pinksterdag' jl. is ds. Wim Verhoef (1928-2013) overleden. Hij was de pionier van de charismatische vernieuwing binnen de 'gevestigde kerken'.
Annemiek Parmentier, voorzitter van de Adviesraad van de Charismatische Werkgemeenschap Nederland (CWN), schreef op de website van de CWN* het volgende in memoriam:
Fundament voor vernieuwing
Op 21 mei is ds. Wim Verhoef overleden. Hij legde het fundament van de charismatische vernieuwing in Nederland, gaf er vorm aan en was tientallen jaren lang een inspirator voor velen en gezichtsbepalend voor de CWN.
Wim Verhoef groeide op in Schoonrewoerd, naar eigen zeggen 'een stevige gereformeerde-bondsgemeente'. De bevindelijkheid en de liefde voor het Woord heeft hij altijd behouden, maar hij ontdekte dat andere kerkelijke tradities ook veel waardevols te bieden hebben. Hij zei eens dat hij via Genève naar Rome reisde, vandaar naar Constantinopel en dat hij hoopte elkaar weer te treffen in Jeruzalem.
Theologiestudent
Als theologiestudent kwam hij met de pinksterbeweging in aanraking en ging zich verdiepen in de werking van de Heilige Geest, 'degene die vanuit de diepte van je hart het innerlijk gebed voortdurend gaande houdt'.
Hij werkte zijn inzichten verder uit in Bijbelstudies, die hij vanaf 1957 bundelde onder de titel 'Vuur'. Aanvankelijk was Vuur bedoeld voor jongeren met wie hij als jeugdvicaris in Voorburg te maken kreeg, maar al gauw schreef hij voor een breder publiek: op het hoogtepunt van het blad waren er 10.000 abonnees. Samen met onder anderen ds. Karel Kraan richtte hij in 1973 de CWN op. Tot 1998 was hij voorzitter van het bestuur. Hem stond altijd voor ogen dat de charismatische beweging dienstbaar moest zijn aan de kerken. Hij zette zich ervoor in dat thema's als de dienst der genezing en ziekenzalving op de agenda van de hervormde en gereformeerde synodes kwamen.
Ds. Wim Verhoef (links) en Peter Sleebos, voorzitter van de Verenigde Pinkstergemeenten. Verhoef ging niet mee naar de pinkstergemeenten, maar vond vanaf 1957 wegen naar een pinkstervernieuwing binnen de bestaande kerken. Deze foto is 50 jaar later door Kees Slijkerman gemaakt op de VU in Amsterdam.
Liturgie
Van de rooms-katholieken, oud-katholieken en oosters-orthodoxen leerde hij de waarde van de liturgie. In de liturgie vierde hij de kern van het geloof dat Goede Vrijdag en Pasen tot Pinksteren leiden: 'zelf kleiner worden door belijden van zonden, geloven dat Jezus vergeeft en vervolgens ervaren dat het de Geest is die levend maakt'.
Hij droeg een witte toga en een stola in de kleur van het kerkelijk jaar toen dat nog allerminst gebruikelijk was. Hij hield ervan om met gemeenteleden uit Vlaardingen naar Chevetogne te gaan en hen daar in contact te brengen met de byzantijnse liturgie.
Invoelend bidden
Naast zijn vele bijdragen in Vuur en het 'Bulletin voor charismatische theologie' schreef Wim Verhoef enkele boekjes en brochures, onder andere 'Er waait weer wat', 'Nieuw leven in de Geest' en 'Invoelend bidden'. Zo lang zijn gezondheid het hem toeliet bleef Wim Verhoef de conventies bezoeken. Wij gedenken hem in liefde en dankbaarheid.
Tot zover ds. Annemiek Parmentier
Betekenis voor katholieken
Indirect heeft ds. Verhoef ook veel betekend voor de Katholieke Charismatische Vernieuwing (KCV). Het door hem begonnen tijdschrift Vuur, de Vuurweekenden en de mede door hem gestichte CWN zijn van grote betekenis (geweest) voor heel wat rooms-katholieken, zeker ook in de periode voordat de KCV in Nederland een eigen ondersteunende stichting oprichtte in 1976. KCV-pioniers als priester Joop Horsthuis (later bekend als Jozef), pater André Beijersbergen en Maria Vinkenburg hebben veel van Verhoef geleerd. En hij leerde van hen.
De eerste
Volgens mgr. dr. Peter Hocken, die wereldwijd veel onderzoek deed naar het begin van de charismatische vernieuwing, begon deze vernieuwing binnen de kerken met Wim Verhoef. Hocken schrijft dat Verhoef in 1951 de 'pinksterdoop' ontving en dat Vuur wereldwijd het eerste 'charismatische' tijdschrift was.**
Toen Verhoef van pinkstergelovigen begon te leren over de Heilige Geest, raakte hij eerst betrokken bij de opwekkingsbeweging Stromen van Kracht. Toen deze echter op zondag begon samen te komen en mensen ging overdopen, distantieerde Verhoef zich en begon hij in 1957 het tijdschrift Vuur. Hij richtte zich op vernieuwing binnen zijn eigen Hervormde gemeente en al spoedig op vernieuwing binnen alle kerken. Het eerste rooms-katholieke redactielid van Vuur was priester Joop Horsthuis.
Hij gaf een stencil
Bij de begrafenis van ds. Verhoef sprak ik ds. Henk van Veen, bij wie ik mijn eerste vorming tot leven in de Geest volgde, in 1975. Henk van Veen was als 17-jarige bij een spreekbeurt van Wim Verhoef geweest en had hem ongeveer dit gezegd: 'U vertelt allemaal dingen waarover ik nog nooit heb horen preken. Als God deze dingen echt belangrijk had gevonden, dan had ik er al lang iets over gehoord in de kerk'. Toen heeft Wim hem een stencil meegegeven met allemaal Bijbelteksten over de actieve werking van de Heilige Geest in het leven van mensen. Henk stond versteld en ging er verder op in. Daar heb ik later weer van geprofiteerd.
Nieuwe wegen gaan
Aan pioniers als Verhoef kunnen we een voorbeeld nemen. Als we via spreekbeurten, getuigenissen, open avonden, weekends en stencils anderen deelgenoot maken van wat we hebben ervaren en weten, dan verbreiden we de charismatische vernieuwing en nieuwe evangelisatie ook verder in onze tijd.
Kees Slijkerman #
*www.cwn-cwj.nl
** Peter Hocken, The Challenges of the Pentecostal, Charismatic and Messianic Jewish Movement, Uitgeverij Ashgate, 2009, pag.55, (0292uk op www.stucom.nl).
Bouwen aan de Nieuwe Aarde 2013-4