1904-1996
Op 6 mei 1996 is Leo Kardinaal Suenens overleden. Hij heeft heel veel betekend voor de Kerk in de 20e eeuw en voor de katholieke charismatische vernieuwing. Hij speelde een belangrijke rol tijdens het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965), met name door voor de charismata weer de juiste plaats te vragen en te krijgen. In het boek 'Voor de Kerk van morgen' (blz. 85-86) vertelde hij hoe dat ging.
"Toen ik op een dag een kardinaal hoorde zeggen dat de charismatische gaven alleen maar voor de oerkerk bestemd waren geweest, voelde ik dat ik iets moest ondernemen; want de charisma's verloochenen betekende een belemmering van een echt ontwaken van heel het volk van God."
Een waker die op de uitkijk stond
Bij de uitvaart op 12 mei 1996 zei kardinaal Danneels: "Hoe kon het dat een kardinaal die zelden enige emotie toeliet op zijn gezicht, die kaarsrecht liep tot op hoge ouderdom, onbeweeglijk met een krachtige en sonore stem, zich thuis voelde te midden van die bonte menigte die zong, danste, in de handen klapte en bad in tongen. (...) In de Vernieuwing herkende hij de kerk van de Handelingen der Apostelen, waar hij altijd naar uitzag."
"Hij was een waker die op de uitkijk stond naar elke zonsopgang in de kerk. Hij zat altijd op de punt van zijn stoel, beweeglijk, gereed: mobiel als de heilige Geest."
Vernieuwing
Kevin Ranaghan: "Toen de charismatische vernieuwing verkeerd begrepen en sterk bekritiseerd werd was het kardinaal Suenens die toezicht hield op de ontwikkeling van een internationaal, theologisch en pastoraal richtsnoer; in 1975 overtuigde hij paus Paulus VI van de waarde van de vernieuwing voor de kerk; en in 1977 leidde hij een groep katholieke en protestantse leiders van de vernieuwing in Jeruzalem om samen voor de voortgezette uitstorting van de Geest over de kerk te bidden."
Kardinaal Suenens: "Ik zou (...) een fundamenteel misverstand willen ophelderen. De mensen denken vaak dat de charismatische beweging hoofdzakelijk een gebedsgroep zou zijn en alleen gericht op de charisma's waar de heilige Paulus over spreekt. Ik zou zeggen dat het niet zozeer om een georganiseerde groep gaat, maar om een 'beweging van de heilige Geest' in de aard zoals ook bij de 'liturgische beweging' het geval was."
Tom Forrest: "De charismatische vernieuwing bereikte Rome en kon snel in het hart van de Katholieke Kerk geraken door de voortdurende steun van haar kardinaal-pleitbezorger Leo Jozef Suenens. Zijn belangrijkste titel is wel 'Architect van het Tweede Vaticaans Concilie', maar zijn favoriete titel zal voor ons altijd blijven 'Dienaar van de Heilige Geest' en 'Onontbeerlijke vriend van de Katholieke Charismatische Vernieuwing'.
Zowel paus Paulus VI als paus Johannes Paulus II gaven hem een speciale verantwoordelijkheid voor de charismatische vernieuwing wereldwijd. In 1992 zei hij bij de 25e verjaardag van de katholieke Charismatische Vernieuwing wereldwijd: "De genade van de Vernieuwing werd op echt kerkelijk niveau niet aangegrepen of in het hart van de kerk aanvaard. (...) Laten we hopen dat onze herders zullen nadenken over de mogelijkheid die de 'doop in de Geest' biedt om de katholieken, die al sacramenteel zijn gedoopt en gevormd, in de diepte te christianiseren. (...) En laten we hopen dat de gebedsgroepen en leefgemeenschappen zich zullen openstellen voor evangelisatie naar het hart van de wereld toe. (...) Een christen is pas volledig christen als hij andere christenen maakt."
Internationaal begeleider
Als internationaal begeleider van de charismatische vernieuwing binnen de Rooms-Katholieke Kerk voorzag Kardinaal Suenens deze vernieuwing van theologische onderbouwing en richtlijnen in zes zogenaamde Mechelse documenten die vele jaren later door paus Franciscus heel nadrukkelijk werden aanbevolen om te lezen. Deze Mechelse documenten zijn via deze webwinkel verkrijgbaar inboekvorm en staan digitaal op www.stucom.nl als 0238.
Uit Bouwen aan de Nieuwe Aarde, juli-augustus 1996, document 0465 op www.stucom.nl
Kees Slijkerman