De hele lezing is geredigeerd tot goed leesbare artikelen in Bouwen aan de Nieuwe Aarde en in printversie hier te vinden.
Hieronder de ongecorrigeerde tekst.
Paus Franciscus heeft grote verwachtingen van de Vernieuwing: hij verwacht hulp van haar om de Kerk te transformeren als de ervaring van de doop in de Geest in brede kring wordt gedeeld, in een geest van eenheid en naastenliefde. Jean-Luc Moens is de eerste internationaal moderator van CHARIS.
DEEL 2
1.3 De steun van de pausen
Het is, denk ik, belangrijk te benadrukken
dat alle pausen sinds Paulus VI de Vernieuwing actief hebben gesteund.
Maar met de komst van paus Franciscus kreeg deze steun
een dimensie die nog ongelooflijk veel groter was,
zoals we nu zullen zien met mijn tweede punt:
2. De visie van paus Franciscus
Om de visie van paus Franciscus op de Vernieuwing te begrijpen moeten we teruggaan naar zijn persoonlijke geschiedenis.
Aanvankelijk stond kardinaal Bergoglio, als aartsbisschop van Buenos Aires, wantrouwig tegenover de Vernieuwing.
Hij heeft in het openbaar verklaard dat hij het beschouwde als ‘een sambaschool’.
Als overste van de Argentijnse jezuïeten had hij hun zelfs verboden om deel te nemen aan de bijeenkomsten van de Vernieuwing.
Maar toen hij deze van binnenuit ontdekte,
dankzij de actie van Argentijnse charismatische leiders,
toen veranderde kardinaal Bergoglio van gedachten.
Er gebeurde iets belangrijks,
wat een keerpunt betekende voor deze kardinaal,
zowel vanuit charismatisch oogpunt als vanuit dat van de christelijke eenheid,
namelijk de oecumenische ontmoeting in het Luna Park in Buenos Aires
in tweeduizend-zes (2006).
Tijdens die ontmoeting vroeg kardinaal Bergoglio aan een groep evangelische voorgangers om voor hem te bidden;
Er zijn beelden van dit belangrijke moment in aanwezigheid van zevenduizend (7.000) mensen.
ONDERTITELING IN HET FILMPJE
Laten we bidden voor de Aartsbisschop. We zegenen hem, Vader, in uw naam.
Heer, in de afgelopen tijd is hij opgestaan hier in Argentinië …
U hebt hem opgericht om een van de profetische stemmen voor onze natie te zijn.
Vader, wij zegenen hem. Geef hem een overvloed aan wijsheid.
U geeft wijsheid in overvloed aan ieder die U erom vraagt.
Vervul hem met uw Heilige Geest, God. Bedek hem helemaal met uw aanwezigheid.
In de naam van Jezus, … in de naam van Jezus.
[Tot zover het filmpje. zie video omder]
Onder de mensen die voor hem baden, waren:
heel bekende Argentijnse evangelische voorgangers,
de Italiaanse pastor Giovanni Traettino, die een vriend van de kardinaal is geworden,
en pater Raniero Cantalamessa.
Zijn relatie met de Vernieuwing veranderde zozeer
dat hij over de Vernieuwing ging spreken met gebruik van het woord "wij".
Ik denk dat je kunt zeggen dat paus Franciscus zichzelf ziet
als iemand die deel uitmaakt van deze genadestroom.
Tot dan toe hebben we pausen gehad, die de Vernieuwing steunden.
Maar momenteel hebben we een paus die er zélf in deelt.
Dat verandert alles.
2.1. Een stroom van genade voor de hele Kerk
De eerste hoofdlijn van de visie van de paus op de Vernieuwing is, dat hij deze - in navolging van kardinaal Suenens -, beschouwt als een stroom van genade.
Het gevolg hiervan is, dat de paus verlangt dat álle christenen worden aangeraakt door deze stroom van genade en de doop in de Geest ontvangen.
De paus heeft dit verschillende keren aangegeven,
door de Vernieuwing aan te moedigen de genade van de doop in de Geest
in wijde kring bekend te maken;
en door aan de parochiepriesters te vragen,
hun gelovigen een voorbereiding op het leven in de Geest aan te bieden,
the Life in the Spirit Seminar, een vorming tot leven in de Geest.
En tenslotte, door CHARIS de opdracht te geven
om de doop in de Geest in de hele Kerk bekend te maken.
Op Pinksteren tweeduizend-negentien (2019) was de paus heel duidelijk op dit punt:
"Moge de Vernieuwing de doop in de Geest delen met iedereen in de Kerk.
Dát is de genade die jullie hebben ontvangen.
Deel hem! Bewaar hem niet voor jezelf!"
Afgelopen januari zei kardinaal Farrell in Brazilië
tegen de leiders van de charismatische gemeenschappen die daar waren:
"De Heilige Vader, paus Franciscus,
beschouwt alle leden en alle uitingen van de charismatische vernieuwing
als medewerkers van zijn ‘Petrinische Dienstwerk’
– dus: zijn dienstwerk als opvolger van Petrus".
Dat is prachtig, maar iemand wilde weten wat dat nu echt inhield.
Hoe kunnen we een steun zijn voor de paus in zijn Petrusambt?
Kardinaal Farrell antwoordde:
'Weet u, de paus kan niet de hele tijd door praten over de doop in de Geest.
U begrijpt vast wel waarom.
Maar ik kan u vertellen dat hij elke keer als hij spreekt over nieuwe evangelisatie,
over voortdurende evangelisatie,
over ontmoeting met de levende Jezus,
over bekering ...
- dat hij dan denkt aan de doop in de Geest!”
Ik was diep geraakt door dit antwoord,
omdat het laat zien dat de paus grote verwachtingen heeft van de Vernieuwing:
hij verwacht ervan dat het gelovig leven van alle gedoopten erdoor vernieuwd wordt,
en hij weet dat deze vernieuwing de vrucht is van ervaring van de uitstorting van de Geest! Dat is de reden dat hij rekent op óns,
als leden van de Vernieuwing,
om hem bij deze taak te helpen.
Hier wil ik uw aandacht vestigen op een belangrijk punt.
Na alles wat ik net gezegd heb
zouden we trots kunnen worden en tegen onszelf zeggen:
“Dat is niet verkeerd.
Jaja, wij van de charismatische vernieuwing - wij zijn de besten!”
Als we toegeven aan deze verleiding, zijn we verloren.
Opdat de Vernieuwing kan voldoen aan de verwachtingen van de paus,
is het nodig dat ze nederig is.
We zijn niets zonder de heilige Geest.
We moeten onszelf heel klein maken om de heilige Geest door ons heen te laten werken. Denk aan dit vreselijke woord van Petrus:
'God weerstaat de hoogmoedigen,
maar aan de nederigen geeft Hij genade."(1 Petrus 5,5)
Laten we nu verder gaan met het tweede punt van de visie van paus Franciscus op de `Vernieuwing.
2.2. De eenheid beleven.
Als aartsbisschop van Buenos Aires ontdekte kardinaal Bergoglio dat de Vernieuwing verdeeld was,
en dat er zelfs sprake was van breuken tussen de gebedsgroepen en de gemeenschappen.
De gebedsgroepen weigerden te erkennen dat de charismatische gemeenschappen ook deel uitmaakten van de Vernieuwing.
Soms was het leden van gebedsgroepen verboden om te spreken in de gemeenschappen, enzovoort.
Hij vroeg dat dit stopte, en dat ze allemaal in onderlinge eenheid zouden leven. Daarom ontbond hij het nationale team van de Charismatische Vernieuwing - dat zich in feite alleen bezighield met de gebedsgroepen - om een nieuwe instantie te creëren die alle uitingen van deze genadestroom bijeenbracht: gebedsgroepen, gemeenschappen, scholen voor evangelisatie, TV-netwerken, enzovoort.
Het is dus niet verwonderlijk dat de Heilige Vader, zodra hij paus werd,
de eenheid binnen deze genadestroom wilde bevorderen.
Hij vroeg de verantwoordelijken van de ICCRS en van de Katholieke Fraternity/Broederschap om aan één, nieuwe dienst te werken.
En zo werd CHARIS geboren.
Men kan zich afvragen waarom de paus zoveel belang hecht aan de onderlinge eenheid.
Ik denk dat het antwoord heel eenvoudig is:
u hebt wel begrepen dat hij veel van de Vernieuwing verwacht.
Maar dat is niet mogelijk als de Vernieuwing verdeeld is,
als sommigen anderen afwijzen of als ze elkaar bekritiseren.
Wil deze stroom van genade de doop in de Geest met de hele Kerk kunnen delen,
dan moeten de leden ervan in onderlinge eenheid leven.
2.3. De eenheid van de christenen
Een van de aspecten van de eenheid in verbondenheid die paus Franciscus dierbaar is, is de eenheid tussen christenen van verschillende kerken en kerkelijke gemeenschappen.
We hebben gezien dat de historische wortels van de Vernieuwing oecumenisch zijn.
De paus, die een man van eenheid is,
is ervan overtuigd
dat de ervaring van de doop in de Geest
kan dienen als een brug tussen christenen uit verschillende kerkelijke gemeenschappen.
Hoe dan?
Het gaat er niet om, theologische problemen op te lossen.
De paus zei ooit dat daarvoor alle theologen naar een onbewoond eiland gestuurd zouden moeten worden,
en dat ze daar tot het einde der tijden aan het werk zouden moeten blijven!
Wat de paus in gedachten heeft als hij over eenheid spreekt,
dat is wat gewoonlijk "relationele oecumene" wordt genoemd,
met andere woorden:
de oecumene van de wederzijdse vriendschap.
We kunnen vrienden worden met christenen van andere kerkelijke groeperingen,
we kunnen samen bidden.
Vriendschap breekt de muren af die we misschien hebben opgetrokken.
Ik geef je twee voorbeelden.
De eerste houdt verband met een eenheidsbeweging die de paus dierbaar is:
de "Johannes 17" – beweging, opgericht door de Amerikaanse dominee Joe Tosini.
De paus heeft deze groep verschillende keren ontmoet.
Onder hen bevond zich een zeer rigide baptisten-predikant.
Hij kwam voor het eerst naar het Vaticaan om de paus te ontmoeten en was ondersteboven. De tweede keer gaf hij zijn getuigenis waar de paus bij was.
Hij zei ongeveer het volgende:
"Heilige Vader, ik ben baptistendominee, zoon van een dominee, die ook weer zoon van een dominee was.
In mijn kerk wordt de katholieke Kerk in diskrediet gebracht.
Toen ik hier voor het eerst kwam, was ik erg verrast.
Het ging er totaal niet aan toe zoals ik me had voorgesteld.
Ik zag dat mijn vooringenomen ideeën tegen de katholieke Kerk onjuist waren.
Toen ik terugkeerde naar de Verenigde Staten moest ik mijn pastoraat veranderen. "
Hier zien we in de praktijk hoe het opbouwen van relaties
ook de manier kan veranderen waarop we naar anderen kijken.
Een tweede voorbeeld.
Er zijn veel evangelische kerken die geloven dat katholieken allemaal naar de hel zullen gaan. Maar wanneer een evangelisch persoon en een katholiek beginnen elkaar te ontmoeten, dingen uit te wisselen, vrienden te worden,
dan veranderen de dingen.
Dat verandert vooringenomen ideeën en denkwijzen.
Dit type relationele oecumene ligt binnen ons bereik.
We kunnen allemaal proberen vriendschap te sluiten met andere christenen.
Deze vriendschapsnetwerken zullen een verschil maken.
Je zou - in zekere zin - kunnen zeggen dat het opbouwen van eenheid van onderaf gebeurt, door het volk van God.
2.4. De armen dienen
Een vierde hoofdlijn in de visie van de paus is de dienst aan de armen.
We weten allemaal hoe gehecht onze paus is aan de kleinen, de zieken, de mensen die lijden, de migranten, de uitgeslotenen.
Hij vraagt de Vernieuwing om dezelfde liefde te hebben, dezelfde naastenliefde voor de armen. Dat vraagt hij aan alle mensen die beweren een uitstorting van de heilige Geest te hebben ontvangen.
De heilige Geest is liefde.
Daarom zouden we, als we echt vervuld zijn met de heilige Geest, vurige getuigen van liefde moeten zijn.
Ik moet zeggen dat ik al heel mooie getuigenissen van naastenliefde heb gezien binnen de Vernieuwing. Het is prachtig.
Ik denk aan die jongeren die in Brazilië elk weekend op straat bij de daklozen gaan wonen.
Of aan die gebedsgroepen die zorgen voor gevangenen in Afrika.
Er gebeuren al veel mooie dingen.
Op dit gebied daagt onze paus ons uit:
wij, in onze gebedsgroepen en onze gemeenschappen,
hoe beleven we de liefde voor de armen?
Als we de doop in de Geest willen verspreiden,
moeten we groeien in het beoefenen van de naastenliefde.
Samenvattend: paus Franciscus heeft grote verwachtingen van de Vernieuwing:
hij verwacht hulp van haar om de Kerk te transformeren
doordat de ervaring van de doop in de Geest in brede kring wordt gedeeld,
in een geest van eenheid en naastenliefde.
Dat gezegd hebbende, kunnen we nu ingaan op CHARIS en het nieuwe ervan in deel 3.